«Οι αλλαγές δεν γίνονται με μαγικό ραβδάκι», τονίζει η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου. Προτάσσοντας ένα νέο εκπαιδευτικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, μιλά για τον νέο σχολικό χάρτη, με εστίαση του ενδιαφέροντος στον μαθητή.
Αναγνωρίζοντας πως η κατάσταση στην Παιδεία είναι πράγματι δύσκολη, δίνει απαντήσεις ανάμεσα στα άλλα, και στο σοβαρό θέμα της συγχώνευσης των σχολείων, αλλά και στην δημιουργία δικτύου ιστορικών σχολείων. «Η προτεραιότητα του υπουργού Παιδείας», επισημαίνει, «είναι να μάθουν τα παιδιά γράμματα». Αναφερόμενη στην κατάσταση των Πανεπιστημίων, σημειώνει ότι η ελληνική ανώτατη εκπαίδευση έχει πολύ σημαντικές δυνάμεις και στους καθηγητές και στους φοιτητές, δυνάμεις που είναι εγκλωβισμένες. Η υπουργός Παιδείας υποστηρίζει την δημόσια ποιοτική Παιδεία, στην οποία θα πρέπει να έχουν όλοι πρόσβαση
Ερ.: Δύσκολες οι εποχές για την ελληνική οικονομία, δύσκολες όμως και για την Παιδεία. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε στην εφαρμογή ενός καινοτόμου εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα; Πόσο εφικτό είναι ένα τέτοιο όραμα την στιγμή αυτή;
Απ.: Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη εποχή ο κάθε υπουργός πρέπει να κινηθεί σε δύο επίπεδα: το πρώτο είναι με τις συγκεκριμένες οικονομικές δυσκολίες να εκσυγχρονίσει και να συμμαζέψει σε πολύ μεγάλο βαθμό όλες τις δομές οι οποίες και στον χώρο της Παιδείας όπως και σε πολλούς άλλους χώρους είχαν φτάσει στα όριά τους. Ενώ λοιπόν πρέπει να γίνεται αυτή η δουλειά που είναι δύσκολη, πρέπει ταυτόχρονα να αναπτύσσονται και οι αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Είναι δυνατή η εφαρμογή νέων πολιτικών στο χώρο της Παιδείας με τις συγκεκριμένες δυσκολίες; Θα σας απαντήσω πως ναι. Πρώτον διότι παρουσιάσαμε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων τον Ιανουάριο του 2010, δηλαδή στο υπουργικό συμβούλιο είπα τι θα κάνουμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια, και αυτό σημαίνει Νηπιαγωγείο, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο.
Στόχος μας είναι να ολοκληρώσουμε τις θεσμικές αλλαγές, ώστε όσα χρήματα έχουμε από το ευρωπαϊκό πλαίσιο να επικεντρωθούν στην εφαρμογή των καινοτόμων προγραμμάτων. Άρα, από πλευράς στρατηγικής και θεσμών είναι όλα προγραμματισμένα και από πλευράς χρηματοδότησης θα χρησιμοποιήσουμε τους πόρους της ΕΕ.
Ερ.: Μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι και καθηγητές διαπιστώνουν από κοινού ότι με το πέρασμα των χρόνων παρά τις όποιες προσπάθειες τίποτε ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει στην εκπαίδευση. Τουναντίον παρουσιάζεται το ίδιο φαινόμενο χαώδους κατάστασης στα ελληνικά σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Τι σκέφτεται το υπουργείο για την αλλαγή αυτής της κατάστασης;
Απ.: Η κατάσταση είναι πράγματι δύσκολη και την αντιλαμβάνεται ο κάθε μαθητής, ο κάθε γονιός, ο κάθε φοιτητής. Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε ότι ένα σύστημα που έχει 200.000 εκπαιδευτικούς, 1.300.000 μαθητές, 300.000 φοιτητές και εκατομμύρια γονείς, είναι ένα σύστημα για το οποίο ό,τι και να κάνεις, δεν μπορεί να αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη.
Αντίθετα, κάθε αλλαγή συναντά τέτοιες δυσκολίες που είναι σα να ρίχνεις ένα βότσαλο και να δημιουργείται τσουνάμι. Η αλλαγή, λοιπόν, δεν είναι ένα μαγικό ραβδί που λες κάτι και γίνεται, ο υπουργός που θα πιστέψει ότι επί των ημερών του, και μόνο, θα αλλάξει η Παιδεία, είναι τουλάχιστον αφελής.
Αυτό που φιλοδοξώ είναι να ξεκινήσουν όλες αυτές οι αλλαγές με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα έτσι ώστε όλοι, μαθητές και φοιτητές, να τις κατανοήσουν. Επομένως, όλα με μέθοδο και σε όλα τα επίπεδα για να κάνουμε το νέο ξεκίνημα που χρειάζεται η Παιδεία.
Διότι, αλλάζοντας την Παιδεία, αλλάζουμε την ίδια την Ελλάδα και αυτό είναι το μείζον ζητούμενο των σημερινών καιρών. Ο δρόμος για την Ελλάδα που θα μας κάνει όλους περήφανους περνάει μέσα από την Παιδεία. Είναι υποχρεωτική η κατεύθυνση και δεν γίνεται bypass. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι.
Ερ.: Ένα σοβαρό θέμα που αφορά την εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολό της έχει να κάνει με την ενοποίηση - συγχώνευση των σχολείων. Σύμφωνα με το υπουργείο, αυτό γίνεται για εκπαιδευτικούς λόγους. Η συγχώνευση όμως αυτή έχει προκαλέσει αναστάτωση στις τάξεις των δασκάλων αλλά και των γονέων. Τι λέτε για αυτό;
Απ.: Ο νέος σχολικός χάρτης της χώρας εντάσσεται μέσα σε ένα σχέδιο βελτίωσης των προϋποθέσεων του εκπαιδευτικού έργου και στοχεύει στην δημιουργία ενός καμβά πάνω στον οποίο θα χτισθεί η εκπαιδευτική αλλαγή. Πέρυσι κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για μια σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Σας θυμίζω ότι 6 χιλιάδες αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί γύρισαν στα σχολεία τους.
Διότι σχολείο χωρίς δάσκαλο δεν μπορεί να εφαρμόσει καμία αλλαγή. Αυτό έγινε την πρώτη χρονιά, όταν ασχοληθήκαμε με την σωστή διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού.
Την δεύτερη χρονιά, έπρεπε να ασχοληθούμε με τον σωστό σχολικό χάρτη της χώρας. Φθάσαμε στο σημείο να έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό μονοθέσιων, διθέσιων και τριθέσιων σχολείων.
Θέλω να απευθυνθώ στους γονείς λέγοντάς τους να σκεφθούν αν έχουν το δικαίωμα να αφήνουν το παιδί τους σε μια τάξη όπου έξι τάξεις μαζί κάνουν μάθημα ταυτόχρονα. Να σκεφθούν αν το παιδί που είναι στο διθέσιο έχει τις ίδιες δυνατότητες με αυτό που είναι στο εξαθέσιο.
Να σκεφθούν οι γονείς, αν τα παιδιά που δεν έχουν την δυνατότητα να μπουν στα πιλοτικά προγράμματα, πρέπει να στερηθούν από την εκμάθηση της γλώσσας, της πληροφορικής κλπ. Πρώτα, λοιπόν, είναι ο μαθητής!
Πρέπει να ασχοληθούμε με το τι δίνουμε στο παιδί. Είπατε ότι το υπουργείο έχει προτάξει τα εκπαιδευτικά επιχειρήματα. Όμως δεν είναι μόνο αυτά - είναι και τα οικονομικά επιχειρήματα.
Αναρωτιέμαι, όταν ένα γυμνάσιο λειτουργεί με 15 ή 16 παιδιά και έχει 14 καθηγητές, κατά πόσο έχουμε άραγε τη δυνατότητα να έχουμε την αναλογία ένα μαθητή προς έναν καθηγητή;
Και αυτό βέβαια το κάνουμε στο Καστελόριζο όπου έχουμε 13 μαθητές και 13 καθηγητές - εκεί πρέπει να γίνει, το κάνουμε στην Καρυά Ολύμπου, γιατί το σχολείο είναι στην κορυφή ενός βουνού και να το κάνουμε στην Οξύνεια που είναι μεν κοντά στην Καλαμπάκα αλλά υπάρχουν ειδικές οδικές συνθήκες.
Όπου, λοιπόν, είναι οι γεωγραφικές συνθήκες που δεν γίνεται αλλιώς, προέχει ο μαθητής και δεν κοιτάμε το οικονομικό κόστος. Όπου όμως μπορούν να ενωθούν δύο γυμνάσια που απέχουν 10-20 χλμ και να κάνουμε ένα σωστό Γυμνάσιο, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη.
Ερ.: Πως θα αντιμετωπίσετε τις παρενέργειες από την συγχώνευση - κατάργηση κάποιων «ιστορικών σχολείων» σε συνάρτηση με την επίδραση που θα έχει αυτό στις τοπικές κοινωνίες; Δεν πλήττεται με αυτόν τον τρόπο η πολιτιστική κληρονομιά τους;
Απ.: Πρώτα - πρώτα να ξεκινήσουμε από το ότι στη χώρα υπάρχουν σημαντικά σχολεία με ιστορική διαδρομή, δηλαδή έχουμε σχολεία που ξεκινούν από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στην περίοδο εκείνη ήταν άλλη η δομή της χώρας. Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε.
Τα ιστορικά σχολεία έχουν μια ιστορική δύναμη και πολλά από αυτά έχουν σημαντική αρχιτεκτονική αξία, κάποια δε από αυτά είναι σε περιοχές με επαρκή πληθυσμό, κάποια άλλα όχι.
Το πρώτο και σημαντικό είναι ότι ανεξάρτητα από πού είναι το κάθε παιδί, πρέπει να είναι σε ένα σχολείο για να μάθει γράμματα.
Δεύτερον, οργανώνουμε για τον σημαντικό θεσμό του ιστορικού σχολείου ένα δίκτυο με σχολεία από την Κωνσταντινούπολη μέχρι την Δημητσάνα και το Τσοτύλι και ορισμένα ενδιαφέροντα σχολεία που είναι στα νησιά. Το δίκτυο αυτό θα το υποστηρίξει το Υπουργείο Παιδείας, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα εν λόγω σχολεία είτε ως summer school των Πανεπιστημίων σε μόνιμη βάση, είτε να γίνονται καλοκαιρινά μαθήματα των τεχνικών σχολείων με καινοτομίες, είτε να διοργανώνονται ειδικές εκδηλώσεις που αφορούν την εκπαίδευση, την παρουσίαση της αξιολόγησης και την σύνδεσή τους με την τεχνολογία, δηλαδή την δια βίου εκπαίδευση.
Όλα αυτά λοιπόν τα σχολεία, θα αποτελέσουν ένα πολιτισμικό και παιδαγωγικό δίκτυο. Ανεξαρτήτως αν έχουν ή όχι παιδιά, θα χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά κύτταρα. Το υπουργείο θα τα υποστηρίξει ώστε να αναπτύξουν μια σειρά από εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Ερ.: Η εικόνα των κτιριακών υποδομών και γενικότερα η εμφάνιση των σχολείων δεν προδιαθέτουν τον μαθητή να αφιερωθεί με ενδιαφέρον στην μάθηση. Έχουμε λοιπόν ένα βασικό έλλειμμα που μάταια πολλές φορές προσπαθούν να καλύψουν οι φιλότιμες προσπάθειες δασκάλων και καθηγητών. Δεν πιστεύετε ότι έφτασε ο καιρός για να δοθούν επιτέλους σοβαρά κονδύλια για την Παιδεία;
Απ.: Καλό είναι, πιστεύω, να μην είμαστε δογματικοί. Έχουν γίνει πολλές σοβαρές υποδομές στην χώρα, όχι όμως με τον ορθολογισμό που θα έπρεπε. Για παράδειγμα έχουμε πολύ μεγάλα σχολεία σε μικρά χωριά.
Πολλές φορές ο σχεδιασμός γινόταν υπό την πίεση των τοπικών παραγόντων και όχι με έναν συνολικό σχεδιασμό σε περιφερειακό επίπεδο ή έστω σε επίπεδο Δήμου, ώστε να ξέρουμε που θα έχουμε συγκεντρώσεις. Ο κάθε Δήμος, λοιπόν θα παρουσιάσει την επόμενη χρονιά τον δημοτικό σχολικό χάρτη, που σημαίνει ότι θα έχουμε μια πλήρη καταγραφή των κτηρίων και των εργαστηρίων.
Πρέπει να σας πω ότι την δεκαετία του ΄90 εγκαταστάθηκαν εργαστήρια φυσικής αξίας 150.000 ευρώ. Αυτά τα εργαστήρια πρέπει να είναι αντικείμενα 5-6 σχολείων, ομάδας σχολείων. Πρέπει ό,τι έχουμε να το χρησιμοποιούμε με το σωστότερο δυνατό τρόπο. Δεν αρνούμαι ότι υπήρχαν προβλήματα. Ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, επειδή δεν υπήρχε ούτε γη ούτε οικόπεδα, και υπήρξε ταυτόχρονα και μεγάλη έλευση πληθυσμού, υπήρξαν σοβαρά προβλήματα.
Όμως πρέπει να κάνουμε ένα εξορθολογισμό, γι' αυτό και λέω να κάνουμε το δημοτικό σχολικό χάρτη, όπου να γίνει η σωστή χρήση των αιθουσών, των εργαστηρίων και του ψηφιακού εξοπλισμού και να προχωρήσουμε σε νέα σχολεία όπου προκύπτει ανάγκη και υπάρχει τεκμηρίωση. Πέρυσι ξεκινήσαμε με τους διαδραστικούς πίνακες σε 100 γυμνάσια και τον Σεπτέμβριο θέλουμε να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο, ώστε ο διαδραστικός πίνακας να είναι μία σοβαρή υποδομή που αλλάζει το μάθημα στο Γυμνάσιο.
Ερ.: Άσχημη κατάσταση επικρατεί και στα Πανεπιστήμια. Εκεί βέβαια τα προβλήματα σχετίζονται πολλάκις και με τον άχαρο ρόλο των κομμάτων που εγκλωβίζουν τους φοιτητές στην λογική του ακραιφνούς συνδικαλισμού, με στόχο την ιδίαν εξυπηρέτηση... Πως σκέφτεστε να αλλάξετε σταδιακά την εικόνα τους;
Απ.: Θα αλλάξει αυτή η κατάσταση και στα πανεπιστήμια και στα τεχνολογικά ιδρύματα. Η ελληνική ανώτατη εκπαίδευση έχει πολύ σημαντικές δυνάμεις και στους καθηγητές και στους φοιτητές, δυνάμεις που είναι όμως εγκλωβισμένες.
Οι φωνές που ακούγονται δεν είναι της επιστήμης, ούτε της καινοτομίας ή της δημιουργίας. Είναι κραυγές που ουσιαστικά θέλουν να σταματήσουν τον χρόνο στη δεκαετία του ΄60 και του '70.
Θεωρώ ότι σήμερα υπάρχει μία απαίτηση από την πανεπιστημιακή κοινότητα για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου.
Ξεκίνησε μία διαβούλευση που κρατάει ήδη 7 μήνες. Έχουμε ένα σύνολο προτάσεων από το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και περιμένουμε και μια έκθεση από μία επιτροπή Σοφών που είχαμε κάνει.
Έχουμε ζητήσει απόψεις από όλα τα πανεπιστήμια και από τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, ίσως ένα από τα μεγαλύτερα βήματα είναι αυτό που αφορά το μοντέλο διοίκησης: θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί, θα έχουμε συμβούλιο διοίκησης και αλλαγή του τόπου εκλογής του πρύτανη.
Αλλάζει όλο το σύστημα σπουδών, από τη διδασκαλία μέχρι την αξιολόγηση του καθηγητή και του φοιτητή, και βέβαια η εξωστρέφεια, δηλαδή με ποιο τρόπο τα πανεπιστήμια και τα τεχνολογικά ιδρύματα θα συνταχθούν με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ερ.: Ένα θέμα που παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό και συζητείται έντονα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και όχι μόνο αφορά την καθυστέρηση στον διορισμό των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ. Δώστε μας έναν χρονικό ορίζοντα των διορισμών αυτών από εδώ και στο εξής. Γιατί καθυστερούν;
Απ.: Μέχρι να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο ο διορισμός εξαρτάται από τις πιστώσεις του υπουργείου. Ανάλογα με τις πιστώσεις που μας δίνει το υπουργείο οικονομικών κάνουμε την κατανομή των πιστώσεων στα πανεπιστήμια. Για φέτος δεν έχουμε πάρει ακόμα τον αριθμό, άρα δε θα μπορέσουμε να καλύψουμε το σύνολο των εκλεγμένων.
Μετά το θεσμικό πλαίσιο, το κάθε πανεπιστήμιο θα έχει το δικό του προϋπολογισμό και θα μπορεί να ορίσει αυτό τις προτεραιότητές του. Αυτόνομα δηλαδή. Εάν θέλει να ορίσει ότι είναι πιο σημαντικό να πάρει πέντε καθηγητές, σημαίνει ότι θα κάνει μείωση δαπανών σε άλλους κωδικούς.
Δεν θα είναι στην αρμοδιότητα του υπουργού όπως είναι σήμερα.
Γιατί σήμερα ο υπουργός αποφασίζει πόσοι και πότε θα διοριστούν.
Ερ.: Αυτό θα ξεκινήσει να γίνεται από πότε;
Απ.: Μόλις ψηφιστεί το θεσμικό πλαίσιο.
Ερ.: Περικοπές, απ΄ότι ακούω, έχουμε και στα ερευνητικά προγράμματα λόγω μη συμμετοχής της Ελλάδας στο κοινό ταμείο που τα χρηματοδοτεί. Ερευνητές κάλεσαν πρόσφατα το Υπουργείο σας και το Υπουργείο Οικονομικών να κινητοποιηθούν άμεσα, ώστε να κατατεθούν τα χρήματα για να μην ματαιωθεί η υλοποίηση των ερευνητικών αυτών έργων. Υπάρχει όντως πρόβλημα στην πορεία των ερευνητικών προγραμμάτων;
Απ.: Στην έρευνα υπάρχουν τρία ζητήματα. Το πρώτο είναι η ανάγκη να έχουμε έναν εντελώς νέο τρόπο χρηματοδότησης στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα δόθηκαν περίπου δύο δισ. ευρώ στην έρευνα μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσουμε μία κρίσιμη μάζα ερευνητών, να έχουμε δηλαδή ερευνητές και δημοσιεύσεις. Δεν έχουμε όμως απτά αποτελέσματα της έρευνας στην κοινωνία, στην παραγωγή και στην οικονομία.
Πρέπει, λοιπόν, τα χρήματα που έχουμε για την έρευνα - που δεν είναι πολλά - να κατανεμηθούν με τρόπο που να πιάνουν τόπο. Αυτό, έχει συζητηθεί αρκετά, είναι το νέο θεσμικό πλαίσιο που πιστεύω μέσα στο ΄11 θα μπορέσουμε να το παρουσιάσουμε.
Έχω κάνει ήδη την πρώτη παρουσίαση στη Βουλή.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η λειτουργία των υπαρχόντων προγραμμάτων και η χρηματοδότηση των ερευνητικών κέντρων και των πανεπιστημίων, τα οποία έχουν αρκετά χρόνια που δεν έχουν χρηματοδοτηθεί και αυτό αποτελεί ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα.
Υπήρχαν πράγματι καθυστερήσεις από το υπουργείο, που οφείλονται όμως στο ότι αλλάξαμε όλο το σύστημα αξιολόγησης, το οποίο γινόταν με όρους της δεκαετίας του ΄90. Βάλαμε τις προδιαγραφές του 2000 που είναι αναγκαίες, δηλαδή ευρωπαϊκές προδιαγραφές, αλλάξαμε όλο τον τρόπο αξιολόγησης.
Τώρα όμως είναι όλα σε εξέλιξη. Μόλις ανακοινώσαμε και μία μεγάλη προκήρυξη που αφορά τη συνεργασία πανεπιστημίων και επιχειρήσεων και λέγεται «Συνεργασία» και ανέρχεται στο ποσό των 85 εκατομμυρίων. Το τρίτο σοβαρό θέμα είναι η λειτουργία των ερευνητικών κέντρων.
Έχουμε πολλά κέντρα και πολλά ινστιτούτα. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, έναν νέο ερευνητικό χάρτη στη χώρα. Γι' αυτό τίθενται μπροστά οι διαδικασίες αξιολόγησης, ώστε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, χωρίς να σκορπίζουμε δυνάμεις, ανθρώπους και πόρους.
Ερ.: Τελικά οδεύουμε σε ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή απλά σε μια σύνθεση - τρόπον τινά σύμπραξη - της ιδιωτικής με την δημόσια πρωτοβουλία;
Απ.: Λυδία λίθος της ανάπτυξης μίας χώρας είναι το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Γι' αυτό και όλος ο σχεδιασμός μας αφορά στην ποιότητα στο δημόσιο δημοτικό, στο δημόσιο γυμνάσιο, στο δημόσιο λύκειο στο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Είναι όμως άλλο το δημόσιο σύστημα και άλλο το κρατικό σύστημα. Το κρατικό, όπως πολλοί το φαντάζονται, είναι ένα σύστημα το οποίο δουλεύει γι' αυτούς που το υπηρετούν και όχι γι' αυτούς στους οποίους πρέπει να προσφέρει τη γνώση.
Γι' αυτό και λέμε ότι πρώτα προέχει ο μαθητής.
Ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα με υψηλού επιπέδου παρεχόμενη μόρφωση στο οποίο θα έχουν πρόσβαση όλοι. Όση ώρα μιλάμε, δεν αναφέραμε κάτι για το ιδιωτικό.
Υπάρχουν λοιπόν δόγματα, φαντάσματα, σκιάχτρα τα οποία βγαίνουν από τα ντουλάπια για να μην επιτραπεί καμία κίνηση προς τα εμπρός. Δεν θα αφήσουμε να γίνουν η Παιδεία και τα παιδιά μας όμηροι των φαντασμάτων.
Θα σπάσουμε τις αγκυλώσεις που υπήρχαν στο παρελθόν. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό, ένα σχολείο ανοιχτό. Το σχολείο πρέπει να μιλήσει με τους τοπικούς παράγοντες, πρέπει να μιλήσει με τα στελέχη της κοινωνίας της οποίας βρίσκεται, πρέπει να ανοίξει στην επιστήμη, στον πολιτισμό, σε εθελοντικές οργανώσεις, σε επιχειρήσεις.
Να μπορούν να μπούνε άνθρωποι μέσα να μιλήσουν με τα παιδιά, να τους μεταδώσουν το τι γίνεται στην κοινωνία. Αλήθεια, πώς προκύπτει ιδιωτικοποίηση; Μιλήσαμε ποτέ για δίδακτρα; Μιλήσαμε για ιδιωτικά σχολεία; Είναι ο μόνιμος τρόπος ώστε συγκεκριμένες μειοψηφίες με πραγματική κενολογία και ψεύδη να δημιουργούν συνεχώς φοβίες.
Ερ.: Έμφαση λοιπόν στην Δημόσια Παιδεία και στην ποιότητα, λέτε. Υπάρχει πάντως φόβος στον κόσμο...
Απ.: Όχι, ο φόβος του κόσμου δεν είναι μήπως γίνει το σχολείο ιδιωτικό. Ο φόβος του κόσμου είναι ότι δεν είναι καλό το δημόσιο σχολείο. Το θέμα λοιπόν είναι να το βελτιώσουμε. Γι΄ αυτό προτείναμε το νέο Λύκειο, τα νέα προγράμματα σπουδών στο σχολείο, γι΄ αυτό ξεκινήσαμε τα 800 ολοήμερα δημοτικά, με ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα, γι΄ αυτό βάζουμε το ψηφιακό σχολείο http://digitalschool.minedu.gov.gr/ ως κεντρική ιδέα του δημόσιου σχολείου, για αυτό κάναμε το ψηφιακό φροντιστήριο, http://www.study4exams.gr/index.html ώστε το κάθε παιδί να έχει την δική του βοήθεια.
Όλα αυτά αφορούν το Δημόσιο σχολείο για αυτό και οι λίγοι που φωνασκούν εναντίον των αλλαγών, είτε το συνειδητοποιούν, είτε όχι, το μόνο που κάνουν είναι να πυροβολούν τη δημόσια παιδεία με σφαίρες λαϊκισμού και υποκρισίας.
Ερ.: Και μια τελευταία ερώτηση: Πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2010 εγκαινιάσατε στα Χανιά τι Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (ΙΕΤ), που στόχο έχει την επιμόρφωση των δημοσιογράφων της Περιφέρειας. Υπογράφηκε μάλιστα τότε και σύμφωνο συνεργασίας του Υπουργείου σας με το ΙΕΤ. Έκτοτε όμως δεν έγινε κάτι. Πως σκέφτεστε να ενισχύσετε το εν λόγω Ινστιτούτο, με δεδομένο ότι δεν αρκούν ενίοτε οι μεμονωμένες προσπάθειες όταν η κρατική υποστήριξη είναι απούσα;
Απ.: Θεωρώ ότι το Ινστιτούτο Επαρχιακού τύπου μπορεί να παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και μάλιστα σε μια εποχή όπου υπάρχουν σοβαρότατα προβλήματα στον χώρο των Μέσων. Το υπουργείο Παιδείας μπορεί να βοηθήσει στην κατεύθυνση της εκπαίδευσης, της επιμόρφωσης και της δια βίου εκπαίδευσης.
Προς αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει κάποια πράγματα. Εδώ και λίγους μήνες έχουμε υπογράψει ένα σύμφωνο συνεργασίας ως Υπουργείο Παιδείας, η Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης μέσω του ΙΔΕΚΕ και με το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, που στόχο έχει να διευρύνει τις μαθησιακές δυνατότητες και τις ευκαιρίες κατάρτισης που παρέχει το Ινστιτούτο σε θέματα Μέσων μέσω e-learning σε κάθε ενδιαφερόμενο. Αντίστοιχα το Ινστιτούτο παρέχει τους χώρους προς τη ΓΓΔΒΜ προκειμένου να πραγματοποιεί προγράμματα γενικής εκπαίδευσης ενηλίκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου