Εδώ και αρκετό καιρό ακούγεται σαν απειλή ότι θα αυξηθεί το ωράριο του εκπαιδευτικού. Αυτό φαίνεται να αποτελεί μια από τις φαντασιώσεις της υπουργού. Ωστόσο δεν πρέπει να παραθεωρήσουμε το γεγονός ότι αυτό της υπαγορεύεται και από τους παρατρεχάμενους συνδικαλιστές, και δη δασκάλους, που κοντά στη σύνταξη και κατατρυχόμενοι από συμπλέγματα κατωτερότητας του παρελθόντος, πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Προκειμένου να μειωθεί ή να διατηρηθεί το υπάρχον ωράριο των δασκάλων, ζητείται να αυξηθεί αυτό των καθηγητών.
Ξεχνάμε όμως μια μεγάλη αλήθεια όλοι οι εκπαιδευτικοί. Τα 45 λεπτά της διδακτικής ώρας δεν ισούνται με 45 λεπτά δουλειάς γραφείου! Ποιος από αυτούς που κρατούν το τιμόνι της Παιδείας σήμερα είναι σε θέση να κρατήσουν 25 παιδιά - ζωή και φώτιση να έχουν - για μια σχολική ώρα και ακόμη καλύτερα να τα διδάξουν, και ακόμη περισσότερο, να είναι βέβαιοι ότι οι μαθητές κατενόησαν, εμπέδωσαν το μάθημα και μετά να μπει και ο Νέος Διευθυντής - Μπαμπούλας να κρίνει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης;
Πώς βγαίνουμε, συνάδελφοι, μετά από τέσσερις ώρες διδακτικές; Τι κούραση αισθανόμαστε; Όλοι πια οι εκπαιδευτικοί είμαστε τεμπέληδες, κοπρίτες, αγράμματοι; Ποιον να ρωτήσω, το δάσκαλο με τα 25 πρωτάκια, το θεολόγο με τα 25 15χρονα θηριάκια ή το φιλόλογο μετά από μάθημα ιστορίας επιλογής στο Λύκειο; Α, συγγνώμη, ξέχασα ότι αυτό το μάθημα καταργήθηκε.
Μόνο όποιος μπαίνει σε τάξη γνωρίζει τι μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός με μια κιμωλία στο χέρι. Οι υπόλοιποι δεν έχουν το δικαίωμα να ομιλούν. Απλώς παίρνουν αποφάσεις. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια δεν πρέπει να την ξεχνούμε. Τι νόημα έχει να ξεροσταλιάζουμε στο σχολείο χωρίς γραφείο, χωρίς καρέκλα, έστω και ξεφτισμένη, χωρίς P/C, αυτό αγγίζει τα όρια της διαστροφής. Όλοι μας καθόμαστε όταν έχουμε πραγματική δουλειά να περατώσουμε στο χώρο του σχολείου και διαπιστώνουμε ότι σε κάποιες φάσεις της σχολικής χρονιάς δεν έχουμε κάτι να κάνουμε. Για παράδειγμα στις τελευταίες μέρες της σχολικής χρονιάς όταν έχουμε τελειώσει τις εξετάσεις, έχουμε περάσει την βαθμολογία, έχουμε ενημερώσει τα αρχεία, έχουμε καθαρίσει το συρτάρι μας, αν έχουμε, και να καίγεται και ο τόπος φυσικά. Βέβαια θα μου πείτε μπορούμε να εφεύρουμε δουλειά. Συμφωνώ. Πηγή έμπνευσης τα ιδιωτικά. Μπορούμε να πλένουμε τα αυτοκίνητα του διευθυντή και των υποδιευθυντών.
Ας ξυπνήσουμε και ας δώσουμε στην πράξη ένα μάθημα σε όλους αυτούς που συστηματικά εδώ και καιρό μας τρομοκρατούν με την ψήφο μας. Ας ακυρώνουμε στην πράξη ό,τι διαστροφικό μας επιβάλλεται.
Σοφία Καρακίτσιου, εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου