Μπορεί η ηγεσία του υπουργείου παιδείας να έχει το άγχος να μας πείσει πως τα μέτρα που παίρνει κάθε τόσο δεν σχετίζονται με τις δεσμεύσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές-τοκογλύφους μας, αλλά η προσπάθειά της πέφτει κάθε φορά στο κενό αφού η πραγματικότητα γκρεμίζει τα ωραία συνθήματα.
Η τελευταία ανάλογη προσπάθεια εκ μέρους της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας σχετίζεται με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων οι οποίες γίνονται, υποτίθεται, με αυστηρά παιδαγωγικά κριτήρια και με το σκεπτικό να μην περιφέρονται σε δύο σχολεία οι εκπαιδευτικοί κάποιων ειδικοτήτων.
Δεν είναι τυχαίο ότι προηγήθηκε, από την αρχή της χρονιάς, το στρίμωγμα των μαθητών σε 25άρια τμήματα στο δημοτικό και 30άρια στο γυμνάσιο και το λύκειο, πάντα όμως για το καλό του μαθητή. Έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι το πλήθος των μαθητών σε κάθε τμήμα δεν αντανακλά στο μαθησιακό αποτέλεσμα φέρνοντας ως παράδειγμα ότι πριν από 30 με 40 χρόνια υπήρχαν τμήματα με 60 και 70 μαθητές!
Στην αρχή της προετοιμασίας του εγχειρήματος της συγχώνευσης και στα πλαίσια της επικοινωνιακής τακτικής διέδιδαν ότι αυτό θα συμβεί σε σχολεία με 15 και 20 μαθητές. Πώς θα μπορούσε κάποιος να αρνηθεί μια τέτοια προοπτική για τα σχολεία αυτά.
Στη συνέχεια, επειδή τέτοια σχολεία υπάρχουν σχεδόν αποκλειστικά σε παραμεθόριες, νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές, διευκρινίστηκε ότι στις παραπάνω περιοχές θα υπάρξει μια ευαισθησία μεγαλύτερη στο θέμα των συγχωνεύσεων.
Τελικά, ποια σχολεία είναι υποψήφια για συγχώνευση και πού βρίσκονται αυτά;
Όπως αποκαλύφθηκε, τα σχολεία που τελικά θα συγχωνευθούν δεν είναι αυτά με 15 και 20 μαθητές αλλά με 220 και 230 ακόμη μαθητές, αρκεί να ικανοποιεί την εξής απαραίτητη παιδαγωγική αρχή: να έχει κοινή αυλή με κάποιο άλλο σχολείο.
Τέτοια σχολεία υπάρχουν πάρα πολλά στην Αττική αλλά και σε πολλές περιοχές της χώρας.
Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα το οποίο έτυχε να αναφέρει, σχεδόν το ίδιο, και κάποιος συνάδελφος προς τον περιφερειακό διευθυντή κύριο Κουμέντο, κατά τη διάρκεια πρωινής ραδιοφωνικής εκπομπής, την Πέμπτη 3/2/2011 στον σταθμό Σκάι.
Γυμνάσιο Α με 3 τμήματα των 25 μαθητών σε κάθε τάξη, άρα σύνολο 225 μαθητές, έχει κοινή αυλή με γυμνάσιο Β εντελώς όμοιο με το πρώτο, άρα άλλους 225 μαθητές. Οπότε το σύνολο των μαθητών και των δύο σχολείων είναι 450.
Η σύγχρονη παιδαγωγική επιβάλλει, κατά το υπουργείο, τα δύο σχολεία να συγχωνευθούν σε ένα σχολείο με 450 μαθητές.
Η δυνατότητα δημιουργίας τμημάτων με 30 μαθητές επιτρέπει τη δημιουργία 15 συνολικά τμημάτων, 5 σε κάθε τάξη.
Έτσι τα τμήματα, από 18 που ήταν, γίνονται 15.
Αποτέλεσμα;
Εξοικονομούνται 3 τμήματα, επί 35 ώρες τη βδομάδα μας κάνει σύνολο 105 ώρες, όσο είναι το εβδομαδιαίο ωράριο 5 καθηγητών με πλήρες ωράριο 21 ώρες.
Προφανώς 5 συνάδελφοι, οι νεότεροι στα σχολεία, θα αναζητήσουν νέες οργανικές θέσεις.
Στη συγκεκριμένη ραδιοφωνική εκπομπή, ο κύριος Κουμέντος ισχυρίστηκε ότι δεν θα αλλάξει το πλήθος των τμημάτων.
Τότε γιατί γίνεται η συγχώνευση; Για να εξοικονομηθεί το επίδομα της μιας θέσης διευθυντή; Μάλλον, για μία ακόμη φορά κρύβουν την αλήθεια.
Επίσης, οι συνάδελφοι των ειδικοτήτων δεν θα μπορούσαν με το προηγούμενο καθεστώς να συμπληρώνουν ωράριο στα δύο αυτά σχολεία; Ποια μετακίνηση, υποτίθεται, ότι γλυτώνουν με τη συγχώνευση; Απολύτως καμία.
Κάνουν δήθεν τις συγχωνεύσεις, εκτός των άλλων που υποστηρίζουν, για να μπορούν να εφαρμοστούν σωστά τα νέα προγράμματα στα νέα ολοήμερα δημοτικά. Μα και φέτος τα 800 πιλοτικά ολοήμερα δημοτικά σχολεία είχαν υποσχεθεί πως θα λειτουργούσαν με δεύτερη ξένη γλώσσα, με θεατρική αγωγή, με, με, με..
Όμως έφτασε ο Δεκέμβριος για να διορίσουν καθηγητές γερμανικών, ως δεύτερη ξένη γλώσσα και θεατρικής αγωγής πολύ μετά το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού.
Για να γίνουν αυτά χρειάζονται εκπαιδευτικοί, απαιτούνται διορισμοί, άρα κονδύλια. Αντί γι’ αυτό, μειώνουν τις δαπάνες για την παιδεία και προγραμματίζουν διορισμούς με το σταγονόμετρο. Γύρω στις 6.500 θα κυμανθούν οι μόνιμοι διορισμοί σε όλο το δημόσιο τομέα…
Οι συγχωνεύσεις γίνονται για να εξοικονομηθούν πόροι ώστε να εξασφαλίσουν οι δανειστές μας το ότι θα πάρουν τα χρήματα τους (μας).
Μα θα πει κάποιος, δεν πρέπει να πληρώσουμε το χρέος;
Βεβαίως. Να το πληρώσουν εκείνοι που το δημιούργησαν. Αυτοί που πήραν τις μίζες, τις προμήθειες, αυτοί που δεν πλήρωσαν ποτέ φόρους, που τους χαρίστηκαν ασφαλιστικές εισφορές, που έπαιξαν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο ή που τα είχαν καταθέσει στις τράπεζες με μηδενικά επιτόκια.
Διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν έχουν να πληρώσουν εφάπαξ και συντάξεις. Χρωστάνε στους φαρμακοποιούς και ζητάνε από εγχειρισμένους συνατξιούχους καρκινοπαθείς (είναι στη διάθεση του κυρίου Λοβέρδου τα στοιχεία του συγκεκριμένου συνταξιούχου) να πληρώσουν ενέσεις αξίας 900 ευρώ, απαραίτητες για την μετεγχειρητική τους πορεία, και μετά να πάρουν τα χρήματά τους από το ταμείο. Πότε; Κανένας δεν ξέρει.
Και αν κάποιος δεν έχει, το πιο λογικό, αυτά τα χρήματα; Τι του λέει κλαίγοντας ο κύριος Λοβέρδος; Του λέει ευθέως πως πρέπει να πεθάνει για να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές. Μα τα έχουν πάρει διπλά και τρίδιπλα.
Μόλις πριν λίγες μέρες, ο κύριος Παπακωνσταντίνου, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του για να χαριστούν πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ τα οποία χρωστούσε το μέγαρο μουσικής στο δημόσιο ως εισφορές.
Έχουν το θράσος να θέλουν να βάλουν στα επιδόματα ανεργίας εισοδηματικά και άλλα κριτήρια όταν οι άνεργοι στη χώρα μας, με επίσημα στοιχεία, έχουν ξεπεράσει τις 800.000.
Έλεος, αχρείοι, λίγη τσίπα.
Ας καταλάβουμε όλοι ότι μας κοροϊδεύουν κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ, για να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να μας κοροϊδεύουν άλλο.
Θα φύγουν τρέχοντας και θα είναι νύχτα. Έχει ξαναγίνει.
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου