Πολλές προσπάθειες έγιναν τα τελευταία χρόνια για να έχει και η Ελλάδα μια αξιόπιστη και αξιόλογη παιδεία. Πολλοί υπουργοί με οράματα και πρόγραμμα προσπάθησαν να βγάλουν από το τέλμα και τη στασιμότητα την προσφερόμενη εκπαίδευση στους ελληνόπαιδες. Τα αποτελέσματα οικτρά και απαράδεκτα. Όλοι τους ενήργησαν ως ερασιτέχνες μουσικοί που στη προσπάθεια τους να παράγουν αρμονία δημιουργούν θόρυβο και ενοχλητική κακοφωνία ή σαν κάποιους τεχνίτες ειδικούς στα μαστορέματα και όχι στις γερές κατασκευές. Ίσως γιατί οι υπουργοί θεωρούν δυσμενή μετάθεση το τιμόνι του υπουργείου παιδείας ή τους λείπουν τα προσόντα μιας τέτοιας θέσης.
Ένα από τα συνθήματα της παρούσης κυβέρνησης ήταν «Η πληροφορική στα σχολεία, κάθε μαθητής και λάπτοπ, η κοινωνία της πληροφόρησης κλπ» κάτι που ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μας. Αντί αυτού όμως η πληροφορική-Ανάπτυξη εφαρμογών –δεν υπάρχει στο νέο λύκειο. Ίσως τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν πληροφορική από ιδιωτικές σχολές με το αντίστοιχο χρηματικό τίμημα όπως συμβαίνει και με τα αγγλικά όπου αν στα 15 του χρόνια ηλικίας δεν έχει proficiency θεωρείται παρίας . Άρα και αυτό το σύνθημα πέφτει άχαρα στο κενό της μάθησης.
Τώρα έχουμε και άλλα νέα από το μέτωπο της διοικήσεως των σχολείων. Ο Διευθυντής θα κόβει και θα ράβει ανάλογα με τα γούστα του( συγνώμη , ανάλογα με την επίδοση του συναδέλφου του καθηγητή ήθελα να πω), θα είναι γενικός δερβέναγας μιας και η συλλογικότητα των αποφάσεων καταργείται διότι -Αυτός ο Διευθυντής -θα είναι πλέον ο αρμόδιος all to man decision, θα αξιολογεί, θα είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος , θα επιβάλει έγγραφη επίπληξη καθώς και την πειθαρχική ποινή προστίμου μέχρι το ένα έκτο των μηνιαίων αποδοχών και ένα σωρό άλλα μέτρα που χαρακτηρίζουν απολυταρχικά καθεστώτα τύπου Λιβύης. Ίσως θα πρέπει να του φιλάμε και το χέρι όταν θα τον καλημερίζουμε έκαστη πρωία κάτι που συνηθίζονταν παλιά το ’50-’60 στους επιθεωρητές σε σχολεία της επαρχίας. Το υπουργείο λανθασμένα για μια ακόμη φορά δηλώνει ότι το υπάρχον σύστημα είναι συγκεντρωτικό ενώ το μοντέλο διοίκησης ή δισαγγέλειο για τα ελεύθερα δημιουργικά μυαλά το θεωρεί «δημοκρατικό». Ας είναι, μαθημένοι ήμαστε από νομοσχέδια τα οποία καταργούνται στη πράξη…
Καιρός είναι οι υπεύθυνοι του ΥΠΕΠΘ να έρθουν σε διάλογο με απλούς δασκάλους και καθηγητές μάχιμους στο μαυροπίνακα και όχι «ειδικούς με διδακτορικά(sic) και πάντα απόντες από το σχολικό περιβάλλον», να ακούσουν δημιουργικές προτάσεις, να εκπονηθούν δημιουργικά εκπαιδευτικά προγράμματα, καινοτόμες δράσεις και δραστηριότητες που θα ενεργοποιούν το μυαλό του μαθητή και δε θα τον καθιστούν ένα άβουλο παπαγαλάκι που σήμερα τον βαθμολογεί η παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα στις τελευταίες θέσεις.
Διονύσης Σταμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου