Δύσκολη, αλλά και μαγική η ζωή στους -24 βαθμούς

Του Σταυρου Tζιμα

«...Οταν πέσει το χιόνι υψώνεται
παντού μια παραμυθένια διαύγεια…»
Μίμης Σουλιώτης,
Φλωρινιώτης ποιητής

«Aυτό δεν είναι κρύο που σε παγώνει, είναι κρύο που σε πονάει. Πονάνε τα ρουθούνια σου, οι βλεφαρίδες και οι βλεννογόνοι σχηματίζουν κρυστάλλους πάγου. Εμείς εδώ όμως είμαστε συνηθισμένοι…». Η Φλώρινα από χθες βρίσκεται στην κάταψυξη και φίλος γιατρός που ζει και εργάζεται στην ακριτική πόλη περιγράφει -ανωνύμως, αφού όπως λέει όλοι μιλάνε για όλα- την καθημερινότητα των ανθρώπων στους -24 βαθμούς. «Πριν από δύο μέρες με μια παρέα επιχειρήσαμε να περάσουμε από τη Φλώρινα στο Μοναστήρι. Το θερμόμετρο έδειχνε -19 βαθμούς στο τελωνείο, το οποίο ήταν έρημο. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και καθώς φυσούσε παγωμένος αέρας είχα την αίσθηση οτι η θερμοκρασία ήταν -40 βαθμοί. Νιώσαμε ότι αν μέναμε λίγο εκτός αυτοκινήτου θα πεθαίναμε...».

Ο δήμαρχος της πόλης κ. Γιάννης Βοσκόπουλος σχολιάζει με σαρκασμό την παρουσία του χιονιά. «Στην γκρίζα και καταθλιπτική ατμόσφαιρα λόγω της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα μας, εμείς εδώ στη Φλώρινα έχουμε δόξα τω Θεώ αρκετές άσπρες μέρες λόγω του χιονιού» λέει και προσθέτει: «Οταν χιονίζει πολύ, και αυτό συμβαίνει συχνά τον χειμώνα, η κατάσταση γίνεται δύσκολη. Το χιόνι σκεπάζει τα πάντα. Ξεπερνάει το ένα μέτρο και όταν φυσάει παγώνουν οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, το ποτάμι, η οικονομική δραστηριότητα μειώνεται κατακόρυφα, αφού οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους, τα σχολεία δεν λειτουργούν επί μέρες».

Ο χειμώνας στη Φλώρινα, μια πόλη 20.000 ανθρώπων, χτισμένη στις παρυφές του Βιτσίου είναι μακρύς και βαρύς. Τα καλοριφέρ ανάβουν στις αρχές Οκτωβρίου και σβήνουν τον Μάιο.

«Το χιόνι για μας είναι ευλογία, αλλά και κατάρα. Το επιζητούμε γιατί τονώνει την αγορά, αφού διαθέτουμε υπερσύγχρονο χιονοδρομικό κέντρο και υποδομές για χειμερινό τουρισμό. Το απευχόμαστε ταυτόχρονα, γιατί μια μέση οικογένεια χρειάζεται τέσσερις έως πέντε τόνους πετρέλαιο για να ζεσταθεί, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ξοδέψει πέντε με έξι μισθούς για καύσιμο. Ειδικά τώρα με την άσχημη οικονομική συγκυρία, ο κόσμος εδώ τρόμαξε. Ζητήσαμε από την πολιτεία επιδότηση στο ηλεκτρικό ρέυμα. Επιδοτούν το ρεύμα για τους εργαζομένους στη ΔΕΗ κατά 80%, ας το κάνουν και σε εμάς».

Φλώρινα, η πόλη του χιονιού, των πολικών θερμοκρασιών, αλλά και των ζεστών ανθρώπων και των καλλιτεχνών. Την επέλεξε για το χιόνι και το κρύο της ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Πραγματοποίησε εκεί γυρίσματα για το «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» και το «Βλέμμα του Οδυσσέα». Ηταν η σκηνή κατά την οποία φανατικοί οπαδοί του Αυγουστίνου Καντιώτη διαδήλωναν βαδίζοντας στο φρέσκο χιόνι φορώντας ράσα, κρατώντας αναμμένα κεριά και εκστομίζοντας κατάρες κατά του αφορισμένου από τον Καντιώτη διάσημου σκηνοθέτη. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή μια χιονισμένη νύχτα με δυνατό ψύχος ο διάσημος ηθοποιός Τζιαν Μαρία Βολοντέ, που είχε βρεθεί στη Φλώρινα για γυρίσματα στο «Βλέμμα του Οδυσσέα».

Ο περίκλειστος, αλλά ταυτόχρονα και εξωστρεφής βίος των ανθρώπων, υποστηρίζουν πολλοί, ωθεί σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες, στις τέχνες και τα γράμματα. Η Φλώρινα έχει κατ’ αναλογίαν σήμερα τους περισσότερους ζωγράφους, γλύπτες, συγγραφείς, αγιογράφους, μουσικούς, αίθουσες τέχνης κ.λπ., είναι η πόλη των χάλκινων πνευστών και των μαντολινάτων, του ζωγράφου Κώστα Λούστα, του γλύπτη Δημήτρη Καλαμάρα, του ποιητή Μίμη Σουλιώτη, είναι μια πόλη στην ιστορία, την παράδοση, τη λογοτεχνία. «Οταν τον περισσότερο καιρό στους οχτώ μήνες που διαρκεί ο χειμώνας οι Φλωρινιώτες αναγκάζονται λόγω των καιρικών συνθηκών να τον περνούν στα σπίτια τους, είναι πολύ λογικό να καλλιεργούν τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες», τονίζει ο δήμαρχος.

Σκιές ανθρώπων που διασχίζουν πλατείες χιονοσκέπαστες σαν άγραφο χαρτί, καμινάδες που ξερνούν μαύρο καπνό στην ατμόσφαιρα, γυναίκες κουκουλωμένες με βαριά πανωφόρια σαν «μπάμπουσκες», που στέκονται στη λαϊκή αγορά για να πουλήσουν λίγες τσούτσκες (μικρές καυτερές πιπεριές), αυτοκίνητα που κινούνται με άνεση και... χωρίς αντιολισθητικές αλυσίδες, είναι μερικές από τις εικόνες που αντικρίζει κανείς τέτοιες μέρες στην πόλη, όπου η «κουλτούρα του χιονιού» αποτελεί βασικό στοιχείο της επιβίωσής της.

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17/1/2012