Στα... χαρακώματα για τα 30 στρατόπεδα μεταναστών – Άρον, άρον ζητούν να φύγουν χιλιάδες μετανάστες

- Προεκλογικά τερτίπια καταγγέλλουν οι τοπικοί φορείς
- Δέλεαρ οι 600.000 ευρώ το μήνα και οι θέσεις εργασίας
- Στο κέντρο μεγάλων πόλεων αντίστοιχα κέντρα στην Ευρώπη
- 5.000 μετανάστες ζήτησαν να επαναπατριστούν

Και... ξαφνικά ξεχάσαμε το μνημόνιο λένε πολλοί. Οι εκλογές πλησιάζουν και τα κόμματα θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, καταγγέλλουν άλλοι.

Οι παράνομοι μετανάστες και η δημιουργία χώρων κράτησης χιλιάδων μεταναστών έγινε η “καυτή πατάτα” αλλά και το “μπαλάκι” που κανείς δεν θέλει να κρατάει στα χέρια του.

“Γιατί σε εμάς και όχι σε εσάς” είναι η φράση στα χείλη όλων.

Η πολιτεία έσπευσε εν μέσω κρίσης να ... λύσει το οικονομικό. Τα περίπου 250.000.000 εκατομμύρια που θα κοστίσει το πρόγραμμα θα εξασφαλιστούν από κοινοτικούς πόρους. Το μηνιαίο κόστος των 600.000 ευρώ επίσης, προβλέπονται 20 ευρώ κατ' άτομο.

Παράλληλα ο υπουργός μίλησε για δημιουργία 1.000 θέσεων εργασίας λόγω των στρατοπέδων στις τοπικές κοινωνίες για να δώσει ένα δέλεαρ, ενώ για να καμφθούν οι φόβοι μίλησε για αυστηρούς κανόνες φύλαξης από την ΕΛ.ΑΣ σε χώρους με τριπλή περίφραξη τύπου ΝΑΤΟ.

Ωστόσο όλα αυτά δεν πείθουν. Μόνο στο κέντρο της Αθήνας υπολογίζονται σε περισσότεροι από 20.000 οι παράνομοι μετανάστες που ζουν στοιβαγμένοι σε υπόγεια και πολλοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες της επαρχίας λένε ξεκάθαρα πως το κέντρο θέλει να... ξεφορτωθεί το πρόβλημα στην επαρχία.

Η απάντηση σε αυτό είναι απλή, είπε αναφέροντας ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα η βουλευτής της Ν.Δ. Φωτεινή Πιπιλή στον Σκάι, δείχνοντας τον αντίστοιχο χώρο στο κέντρο της Νίκαιας στη Γαλλία. Η Φ. Πιπιλή παραδέχθηκε πως ίσως η αρχή της δημιουργίας τέτοιων χώρων ίσως θα έπρεπε όντως να ξεκινήσει από την Αττική για να καμφθούν και οι αντιδράσεις άλλων τοπικών φορέων.


Πολλοί λένε πως δεν λύνεται το πρόβλημα καθώς υπολογίζεται πως περισσότεροι από 100.000 περνούν κάθε χρόνο παράνομα τα σύνορα και ελάχιστοι καταφέρνουν να περάσουν ξανά τα σύνορα της χώρας προς άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Έτσι η δημιουργία χώρων φιλοξενίας δεν είναι παρά ημίμετρο.

Ο φόβος της γνωστής ελληνικής προχειρότητας που ουσιαστικά οδηγεί στο να “κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί”, δηλαδή ο φόβος της μετακίνησης χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων σε χώρους που δεν πληρούν τους κανόνες και ο φόβος ότι για μια ακόμη φορά οι εξαγγελίες για χώρους-πρότυπα θα μείνουν στα χαρτιά τρομάζει τις τοπικές κοινωνίες.

Τα στοιχεία της εγκληματικότητας είναι αυτά που ανησυχούν περισσότερο, γίνονται όμως και αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολλούς.

Οι ίδιοι οι μετανάστες πάντως που έφτασαν παράνομα στη χώρα τον τελευταίο καιρό με την κρίση να μαστίζει τα πάντα και χωρίς τη δυνατότητα να βγουν από τη χώρα με κατεύθυνση τις βορειοευρωπαϊκές χώρες βλέπουν ως λύση τον επαναπατρισμό.
Ήδη 1.000 άτομα μέσα στο 2012 έχουν επαναπατριστεί ενώ τα στοιχεία δείχνουν πως ολοένα και περισσότεροι δηλώνουν εθελοντικά πως θέλουν να επιτρέψουν στις πατρίδες τους.
Ήδη περίπου 5.000 μετανάστες από Αφγανιστάν, Πακιστάν και Ιράκ έχουν κάνει σχετικές αιτήσεις