Αξιολόγηση εκπαιδευτικών : Γιατί συμφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη

Δεν συμφωνώ σε πολλά με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως φιλελεύθερος στη σκέψη δεν μπορώ να μην παραδεχθώ την απόλυτη συμφωνία μου μαζί του σε ένα θέμα που αφορά χιλιάδες εκπαιδευτικούς και προκαλεί συνεχώς τα τελευταία χρόνια έντονες αναταράξεις στα σχολεία μας.

   Τη στιγμή που οι έλληνες δάσκαλοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν στα σχολεία την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει το λαό μας, η Πολιτεία με σειρά νόμων που ξεκίνησαν από την εποχή της Άννας Διαμαντοπούλου, προσπαθεί να επιβάλλει τους όρους μιας διαδικασίας, που όλοι οι επιστήμονες παραδέχονται πως δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη συναίνεση του κλάδου. Προσπαθεί να αξιολογήσει τους εκπαιδευτικούς υιοθετώντας ξενόφερτα και αποτυχημένα συστήματα αξιολόγησης που επαναφέρουν θεσμούς όπως αυτός του Σχολικού Επιθεωρητή οι οποίοι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» που θα έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

    Έχοντας διατελέσει υπεύθυνος τομέα Παιδείας της ΝΟ.Δ.Ε Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας (2011) υποστήριζα πάντα πως δυστυχώς η κεντροδεξιά παράταξη δεν κατάφερε ποτέ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης να κάνει μια αληθινή μεταρρύθμιση για την Παιδεία. Δεν κατάφερε ποτέ να γίνει η χώρα μας κέντρο παγκόσμιας παιδείας με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων για παράδειγμα.

     Την πρωτοβουλία των κινήσεων είχε πάντα το ΠΑΣΟΚ αν εξαιρέσει κανείς την περίοδοΜητσοτάκηπου αμαυρώθηκε από τα γεγονότα της εποχήςΚοντογιαννόπουλου(μετέπειτα υφυπουργό κυβερνήσεως Σημίτη και υποψήφιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) τότε που κι εγώ ως μαθητής έκανα κατάληψη διαμαρτυρόμενος μαζί με τη γενιά μου για το point system και τα άλλα ευφάνταστα νομοσχέδια-πειράματα της εποχής!!

      Ήταν τότε που σε μια εκπομπή της Άννας Παναγιωταρέα(σήμερα την κατηγορούν κάποιοι ως εκπρόσωπο τύπου της Αμφίπολης) είχα δει πρώτη φορά στην τηλεόραση τον σημερινό συνομήλικό μου αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης  κ.Αλέξη Τσίπρανα εκφέρει δυναμικό λόγο ενάντια στα μέτρα του συμπατριώτη μας Ηλείου Υπουργού.

      Από τότε και μετά…πάντα γίνονταν συζητήσεις για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τις οποίες οι αριστεροί και σοσιαλιστές συνδικαλιστές πάντοτε δεν ήθελαν να συζητήσουν καμία μορφή αξιολόγησης. Σήμερα κάποιοι λένε πως θέλουν την αξιολόγηση αλλά τότε κανένας δεν την ήθελε. Την αφόριζε.

      Κυριότερα επιχειρήματα υπέρ της αξιολόγησης μπορούν να θεωρηθούν το ότι η αξιολόγηση λειτουργεί ανατροφοδοτικά με το διδακτικό και διοικητικό έργο του εκπαιδευτικού, τα προγράμματα σπουδών των παραγωγικών σχολών και τα προγράμματα επιμόρφωσης, το ότι η αξιολόγηση είναι χρήσιμη για τη βελτίωση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος και το ότι είναι χρήσιμη στον εκπαιδευτικό, γιατί του παρέχει αυτοεκτίμηση, κίνητρα αποδοτικότητας, ασφάλεια και κύρος. Ταυτόχρονα, συμβάλλει στη δημιουργία συναίσθησης συνυπευθυνότητας του εκπαιδευτικού για το εκπαιδευτικό έργο, είναι καθοριστικός παράγοντας για την αξιοκρατία στην εκπαίδευση και απαραίτητη για την ανάδειξη στελεχών.

     Από την άλλη πλευρά, κυριότερα επιχειρήματα κατά της αξιολόγησης μπορούν να θεωρηθούν το ότι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού αναιρεί και προσβάλλει την ατομική ευθύνη του εκπαιδευτικού, ακυρώνει την επιστημονική του κατάρτιση και περιορίζει την ελεύθερη δημιουργικότητα και δράση του, το ότι είναι μηχανισμός γραφειοκρατικού και γενικά διοικητικού ελέγχου και ασφαλώς πολιτικό μέτρο, καλλιεργεί το συμβιβασμό στις όποιες επιβολές άνωθεν, άρα είναι όχημα χειραγώγησης του εκπαιδευτικού σ’ ένα κλοιό ιδεολογικής ασφυξίας.

     Κι ύστερα ήρθε το ΠΑΣΟΚ…ξανά, να παγιώσει μια κουλτούρα αντίθεσης σε κάθε αξιολόγηση στην εκπαίδευση.Μετά από μιαδιακυβέρνηση Καραμανλήπου ασχολούμασταν με το βιβλίο της ιστορίας και το συνωστισμό της Σμύρνης και το αν θα κάνουμε ή όχι το σταυρό μας στα σχολεία ή αν θα έχουμε εικόνες αγίων στις τάξεις, φτάσαμε στην περίοδο που την εξουσία της χώρας ανέλαβε οΓεώργιος Παπανδρέου ο οποίος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αφαιρέσει τη λέξη Εθνική από την ονομασία του Υπουργείου Παιδείας. Η Υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου ξεκίνησε με πάθος να ψηφίζει μια σειρά νόμων που δεν έβρισκαν καμία αντίδραση από το ελεγχόμενο από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικό κίνημα.

      Όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν τότε (που τα παιδιά μας δεν είχαν βιβλία στα σχολεία και διάβαζαν από φωτοτυπίες) καθώς και το Προεδρικό Διάταγμα 152 που εκδόθηκε επί Υπουργείας του κ.Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου αποτελούν  τους νόμους της “Αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου των εκπαιδευτικών”.

       Οι νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της Άννας Διαμαντοπούλου (4024/11, 4142/13 και 3848/10) επέλεξαν τα Στελέχη Εκπαίδευσης που επιθυμούσαν για να διοικούν την εκπαίδευση.Όπως αναφέρει ο Αιρετός του ΚΥΣΠΕ της ΔΑΚΕ ΠΕ κ.Βασίλης Παληγιάννης (Αθήνα, 16/9/2014): “Ιδιαίτερα στις επιλογές των Διευθυντών Εκπαίδευσης τον Αύγουστο του 2010, είχε θριαμβεύσει η ημετεροκρατία, η φαυλότητα και η αναξιοκρατία, σε βάρος της αξιοκρατίας και της αξιοπιστίας. Η σκληρή παραταξιακή λογική και η κομματική σκοπιμότητα είχαν τεθεί πάνω από το συμφέρον της δημόσιας εκπαίδευσης. Όλα ήταν μεθοδευμένα στα πλαίσια της ευνοιοκρατίας και της ολοκληρωτικής αντίληψης και νοοτροπίας συγκεκριμένων κέντρων.

        Με την αναξιοκρατική επιλογή των Διευθυντών Εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκε και ο πλήρης έλεγχος των ΠΥΣΠΕ με αποτέλεσμα να είναι ελεγχόμενη και η επιλογή Διευθυντών Σχολείων. Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε ο πλήρης έλεγχος της διοικητικής πυραμίδας της εκπαίδευσης.”

          Στη συνέχεια ακολούθησαν οι νόμοι της αξιολόγησης της Επετηρίδαςπου επιβλήθηκε με την ανοχή των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Εφαρμόστηκε πρώτα στους εκπαιδευτικούς το ενιαίο βαθμολόγιο και μισθολόγιο. Φτώχυνε όλους τους εκπαιδευτικούς. Υποβίβασαν βαθμολογικά χιλιάδες εκπαιδευτικούς και αξιολογήθηκαν στην ουσία όλοι με βάση τη λογική “ο παλιός είναι αλλιώς!!!” ανεξάρτητα τα ακαδημαϊκά προσόντα του νέου. Το λες και αναξιοκρατία.

             Προσωπικά όταν διαπίστωσα πως στη Νέα Δημοκρατία καταφθάνουν φθαρμένα υλικά από κόμματα σημερινών υποδίκων που σε επιτροπές Παιδείας ήταν υπέρ των επιθεωρητών παραιτήθηκα με επιστολή μου στον Πρόεδρο της Ν.Δ από όλες τις κομματικές θέσεις. Πίστευα πάντα και σήμερα πως το μέλλον δεν χτίζεται με φθαρμένα υλικά από όπου κι αν προέρχονται.(Ιούνιος 2012).

            Τέλος φτάσαμε στην εποχή του κ.Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλουο οποίος δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα συνέχισε την πολιτική της κας Διαμαντοπούλου. Τη στιγμή που η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας εξέλεξε για πρώτη φορά προεδρείο της ΔΑΚΕ ΠΕ,στο Υπουργείο δεν γινόταν δεκτή η συνδικαλιστική ηγεσία ούτε γινόταν ουσιαστικός διάλογος κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

           Ήταν συντριπτικό το ποσοστό του 93% των δασκάλων που υπέγραψε πέρσι το κείμενο άρνησης της αξιολόγησηςγια να φτάσουμε στο σημείο να επιστρατευθούν από τον Υπουργό οι διευθυντές των σχολικών μονάδων και να διαταχθούν να υπερβούν τις αντίθετες αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων που αρνούνταν την αυτοαξιολόγηση.

      Συμφωνώ λοιπόν κι εγώ όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων με τη σημερινή πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ που δεσμεύεται ότι  θα ακυρώσει το ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων που έχει επιβάλλει η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζοντας αταλάντευτα την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

“Η κυβέρνηση της Αριστεράς” λέει ο ΣΥΡΙΖΑ “με τη βοήθεια και την ενεργητική συμπαράστασή της εκπαιδευτικής κοινότητας και τη στήριξη της ευρύτερης κοινωνίας θα σχεδιάσει και θα πραγματοποιήσει  τις ριζικές αλλαγές και τομές που έχει ανάγκη σήμερα η εκπαίδευσή μας.”(Δεν μας λέει βέβαια αναλυτικά ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές κι αν θα διακατέχονται  ή όχι από εθνομηδενιστικές τάσεις).

“Σε ότι αφορά το νομοθετικό πλαίσιο που αναφέρεται στην αξιολόγηση και οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, στην εμπέδωση κλίματος ανταγωνισμού, πειθάρχησης και αυταρχισμού, σε διαθεσιμότητες – απολύσεις εκπαιδευτικών, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι:

- θα καταργήσει τους Νόμους 4024/11, 4142/13 και 3848/10 και το Προεδρικό Διάταγμα 152/13,

-δε θα επικυρώσει εκ των υστέρων τετελεσμένα που απορρέουν από την εφαρμογή αυτού του αυταρχικού νομοθετικού πλαισίου.

-θα προχωρήσει, σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα, στην αναδιάρθρωση του πλαισίου διοίκησης και οργάνωσης της εκπαίδευσης και θα επαναπροκηρύξει όλες τις θέσεις.

«Ο λαός μας με τους αγώνες του και τη δημοκρατική έκφραση της θέλησης του θα ακυρώσει τις μνημονιακές επιλογές της συγκυβέρνησης και θα δώσει τη δυνατότητα στη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με στόχο τη καθολικότητα του δικαιώματος στη μόρφωση σε ένα δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό και ποιοτικό αναβαθμισμένο εκπαιδευτικό σύστημα», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

         

Την κρατάμε λοιπόν όλοι την παραπάνω πολιτική δέσμευση, γιατί αν τυχόν αποκτήσουμε σε αυτή τη χώρα «κυβέρνηση της αριστεράς» όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν υλοποιηθεί η πρόταση αυτή, τότε θα πρόκειται για ύψιστη πολιτική απάτη. Προσωπικά τολμώ να πω πως συμφωνώ με την κατάργηση των παραπάνω νόμων που δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνωρίζω βέβαια αν πολλοί που από το ΠΑΣΟΚ οδεύουν καθημερινά στον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με την παραπάνω θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας επιμένουν να θέλουν να επιτύχουν τον άθλο να μην υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός να ψηφίζει το κόμμα τους δείχνοντας ακλόνητη πίστη στο ηρωικό 4% του σημερινού ΠΑΣΟΚ.

*Δάσκαλος-Μ.Ed, ΝομικόςΕκλεγμένος με την Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πύργου