Αυτή η κυβέρνηση έχει κηρύξει ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της Παιδείας. Από τα πανεπιστήμια, που διαλύει, μέχρι τους παιδικούς σταθμούς, που κλείνει, και από τα μουσικά σχολεία μέχρι τα σχολεία των τυφλών και των κωφών, η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια ή, ακόμη χειρότερα, ως σπατάλη που πρέπει να περισταλεί δραστικά ώστε από το δημόσιο σχολείο να πάμε στο σχολείο της αγοράς. Ή και στο καθόλου σχολείο.
Η καταγγελία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας ότι για την αντικατάσταση των 11.000 εκπαιδευτικών που αποχωρούν φέτος θα διοριστούν μόλις 600 μόνιμοι και ότι οι αναπληρωτές, από 16.000 που είχαν προσληφθεί πέρυσι, φέτος δεν θα ξεπεράσουν τους 6.000, προδιαγράφει όχι απλώς μια δύσκολη σχολική χρονιά, αλλά μια πορεία προϊούσας εγκατάλειψης του σχολείου, το οποίο θα περιορίζεται πλέον στα απολύτως ελάχιστα.
Και αυτό διότι, ακόμη κι αν σε άλλους τομείς του Δημοσίου υπήρχε ή υπάρχει υπεράριθμο προσωπικό, οι δάσκαλοι ποτέ δεν περίσσευαν από τα σχολεία. Η καινοφανής άποψη πως είναι παιδαγωγικώς σωστότερο να αυξηθεί ο αριθμός μαθητών ανά τάξη έρχεται να εξυπηρετήσει αυτήν ακριβώς τη συρρίκνωση του σχολείου.
Ένα ρητό λέει πως εκεί που κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή. Προφανώς αυτό στην κυβέρνηση το γνωρίζουν, αφού έχουν εξαιρέσει από την αρχή "ένας διορισμός για κάθε δέκα αποχωρήσεις" τα Σώματα Ασφαλείας. Και, όπως μάθαμε μόλις προ ημερών, εξαιρούνται και οι παπάδες... Την ίδια στιγμή, για τους δασκάλους ισχύει το ένας έρχεται για κάθε 18 που φεύγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου