Στρατηγικές υποβοήθησης του λόγου σε παιδιά με λεκτική απραξία.

Ορισμένα παιδιά που παρουσιάζουν προβλήματα ομιλίας, όπως τα παιδιά με αυτισμό, υποφέρουν από απραξία του λόγου, δηλαδή από τη δυσκολία να παράγουν ήχους. Όποιες και να είναι οι αιτίες του προβλήματος, τα παιδιά με δυσκολία παραγωγής λόγου πρέπει να κατανοήσουν τις σχέσεις ανάμεσα στην επικοινωνία και τους ήχους που παράγονται από το στόμα.

Οι γονείς προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί να παράγει λόγο πρέπει να θέτουν πειρασμούς επικοινωνίας. Οι Wetherby και Prizant (1989) πρότειναν στρατηγικές που θέτουν σε πειρασμό ένα παιδί να επικοινωνήσει. Κάθε μία από τις ιδέες τους στηρίζεται στο γεγονός ότι το περιβάλλον σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί το παιδί να επικοινωνήσει. Μία άλλη μορφή επικοινωνίας περιλαμβάνει την ώθηση του παιδιού να ζητήσει κάτι. Η στρατηγική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε παιδί και ιδιαίτερα στο αυτιστικό παιδί. Περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια: Πρώτα δίνεται στο παιδί ένα αντικείμενο ή μία ασχολία που το διασκεδάζει. Στη συνέχεια τίθενται εμπόδια προσσέγισης του αντικειμένου ή της ασχολίας αλλά το αντικείμενο εξακολουθεί να βρίσκεται στο οπτικό πεδίο του παιδιού. Σε αυτό το στάδιο οι γονείς θα πρέπει να περιμένουν τις αντιδράσεις του παιδιού. Εάν το παιδί επικοινωνήσει λεκτικά ή μη λεκτικά, τότε του δίνεται το αντικείμενο και ακολουθούν επιβραβεύσεις. Ανεξάρτητα από το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού , οι πειρασμοί για επικοινωνία είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δημιουργηθούν ευκαιρίες στο παιδί να ξεκινήσει ή να εξελίξει τις επικοινωνιακές του δεξιότητες.