ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΣΤΙΣ 19-9-2013

Ιωάννινα 19-9-2013

Παρά το προκεχωρημένο της ώρας, αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου ορμώμενος από τα διαρκώς μεταβαλλόμενα δεδομένα στο χώρο της εκπαίδευσης. Αναμφίβολα, συνιστά επιτυχία το μεγάλο ποσοστό απεργίας στο νομό μας στην Π.Ε. ιδιαίτερα την πρώτη μέρα που κυμάνθηκε περίπου στο 80%. Αρκετά καλό ήταν το ποσοστό και τη δεύτερη μέρα στα αναμενόμενα κατά τη γνώμη μου επίπεδα του 40%. Ας μην αυταπατώμεθα όμως. Πολυήμερες συνεχόμενες απεργίες δεν είναι εφικτές αλλά ούτε και έχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας. Ο σκοπός δεν είναι σε τελική ανάλυση η κήρυξη μιας απεργίας αλλά ο σχεδιασμός, η οργάνωση και η επιτυχία της. Σε αντίθετη περίπτωση καταλήγουμε σε απεργίες μονοψήφιες κατά κόρον συνδικαλιστικές, επιβεβαιώνονταςπανηγυρικά την κορυφαία δήλωση του υφυπουργού Παιδείας ότι δεν εξετάζεται το ενδεχόμενο της επιστράτευσης, αφού οι εκπαιδευτικοί ούτε λίγο ούτε πολύ δεν πρόκειται και δε θα αντέξουν να απεργήσουν. 

Σήμερα το πρωί στην έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου μας άκουσα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις των συναδέλφων και των συναδέλφισσών μου εκπαιδευτικών. Ο καθένας από την πλευρά του είχε πολλά να πει και να καταθέσει. Μιλάμε για συναδέλφους που δεν πήραν απόσπαση φέτος και πηγαινοέρχονται σε όμορους νομούς, ευρισκόμενοι σε απόγνωση αφού και η οικογενειακή τους γαλήνη διαταράσσεται και οι ψύχο-σωματικές τους αντοχές εξαντλούνται και τα χρήματα δεν περισσεύουν. Άλλοι εξέφρασαν την αγωνία τους για μελλοντικές μετακινήσεις συναδέλφων, για τη διαθεσιμότητα, για όσα δεινά ακούγονται ότι κάποια στιγμή θα βρούμε μπροστά μας. Σεβαστές λοιπόν όλες οι απόψεις. Η γνώμη μου είναι ακούγοντας όλα αυτά ότι τίποτα δεν είναι πια όπως πριν, όπως παλιά. Η απόσπαση από άλλο νομό φαντάζει άπιαστο όνειρο, ακόμη και για όσους δικαιωματικά την έπαιρναν είτε είναι τρίτεκνοι είτε με προβλήματα υγείας. Το Υπουργείο έστειλε το μηνυμά του προς κάθε κατεύθυνση για το τρέχον σχολικό έτος και για τα επόμενα. Ουσιαστικά λειτουργεί με τη λογική του διαίρει και βασίλευε, του δεν υπολογίζω τίποτα παρά μόνο τα νούμερα και τους αριθμούς. Η εκπαίδευση είναι πια νούμερα, αριθμοί, απλή λογιστική. Τόσοι μένουν, τόσοι φεύγουν. Τόσες ώρες, τόσα κεφάλια. Δεν έχει να κάνει με την ποιότητα, τη βελτίωση της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης, ούτε με το να τη διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Έχει να κάνει με τις επιταγές της Τρόικα και τις άνωθεν υπαγορευμένες εντολές. Έχει να κάνει με το "άριστο" επιτελείο του Υπουργείου Παιδείας, που εφαρμόζει απαρέγκλιτα όσα υπαγορεύονται χωρίς κάν να μπαίνει στον κόπο της διαπραγμάτευσης, του όχι, του δεν και του μη......αν και στην εκπαίδευση ποτέ δεν πρέπει να μπαίνουμε στη λογική των εκπτώσεων και των περικοπών. Άριστο λοιπόν το επιτελείο. Ο νυν υπουργός Παιδείας θεωρείται άκρως επιτυχημένος, ακολουθώντας ωστόσο την άκρως αποτυχημένη πολιτική της αποτυχημένης προκατόχου του Άννας Διαμαντοπούλου. Πως τα φέρνει η ζωή!!!!!

Και τώρα τι κάνουμε; Μου άρεσε ιδιαίτερα η τοποθέτηση της συναδέλφισσας νηπιαγωγού Ελευθερίας ότι πρέπει να το παλέψουμε, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να δώσουμε τη μάχη και ας μην έχει αποτέλεσμα. Δικαιούμαστε ακόμη να ελπίζουμε. Αν χαθεί η ελπίδα......το τέλος. Μου άρεσε και η άποψη του συναδέλφου μου δασκάλου Δημήτρη, όταν σε πηγαδάκι μού είπε ότι πρέπει να γίνουμε ένα με τους γονείς, αλληλέγγυοι. Πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το ολοήμερο Δημοτικό αργοπεθαίνει. Το ίδιο και το ολοήμερο νηπιαγωγείο. Να δουν την πραγματικότητα κατάματα ότι δηλαδή τα παιδιά τους, οι μαθητές μας θα στοιβάζονται σε αίθουσες λίγων τετραγωνικών των 28 και 30 μαθητών. Να αντιληφθούν ότι η δημόσια εκπαίδευση απαξιώνεται και μαζί της οι μαθητές μας, τα παιδιά μας, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς. Να συνειδητοποιήσουν ότι ο όρος δωρεάν εκπαίδευση δεν υφίσταται παρά μόνο στα λόγια, αφού κάθε φορά καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο ελέω της υποχρηματοδότησης των σχολικών μονάδων.  

Πρέπει να τους κάνουμε αρωγούς και συμπαραστάτες μας. Δε μας χωρίζει τίποτα. Το όραμα και οι στόχοι είναι κοινοί: η προαγωγή της δημόσιας εκπαίδευσης και η μόρφωση των παιδιών μας, η αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού και του έργου του. Γιατί ο εκπαιδευτικός δεν είναι ο τεμπελχανάς που κάποιοι συστηματικά παρουσιάζουν. Είναι ο έχων φιλότιμο, ο αναπληρωτής των 600 ευρώ, ο περιπλανώμενος αθίγγανος στα κατσάβραχα ανά το πανελλήνιο, αυτός που μοχθεί και πασχίζει να μεταδώσει γνώσεις, να διαπλάσει χαρακτήρες. Πόσα ακόμη μπορεί κανείς να πει.... Αλλά πόσο νοιάζεται το Υπουργείο για αυτό; Καθόλου. Άλλωστε βολεύει. Λαός αμόρφωτος και απαίδευτος δε σηκώνει κεφάλι......και ιδιαίτερα σήμερα ένας μορφωμένος λαός είναι το τελευταίο που χρειάζεται.

Πολλά ειπώθηκαν και για την απραγία της ΔΟΕ εν μέσω καλοκαιριού, αφού καθυστέρησε να συγκροτηθεί και άρα να οργανωθεί. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έγινε τίποτα εκ του πονηρού. Ό,τι έγινε έγινε. Ασφαλώς και αργήσαμε. Αλλά τίποτα δε χάθηκε ακόμη, αν ανασυνταχθούμε τοπικά και πανελλαδικά. 

Κάποιοι μίλησαν για απραγία του τοπικού συλλόγου εκπαιδευτικών. Ίσως να έπρεπε κάποια πράγματα να είχαν γίνει πιο οργανωμένα ως προς την ενημέρωση των σχολικών μονάδων, αν και πιστεύω ακράδαντα πως η πλειάδα των συναδέλφων μας ξέρει και γνωρίζει τι συμβαίνει αλλά και το που πάμε.

Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ στην έλλειψη απαρτίας που για μια ακόμη φορά είχαμε σε έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου μας. Αυτό ομολογουμένως είναι το πλέον ανησυχητικό. Όταν δε συμμετέχεις, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις. Όταν δε συμμετέχεις, απαξιείς και δεν μπορείς να διεκδικήσεις. Δε νομιμοποιείσαι να κρίνεις, να απαιτείς, να διεκδικείς, αν και οι μη συμμετέχοντες, οι ευρισκόμενοι σε παρατεταμένη απραγία είναι αυτοί που έχουν μόνιμα το δάχτυλο στη σκανδάλη, οι έχοντες το αλάθητο, οι αυστηροί κριτές των πάντων.

Συνετή θεωρώ την απόφαση που έλαβε η συνέλευσή μας για 48ωρη απεργία σε συνεργασία με την ΟΛΜΕ και θα συμπλήρωνα με ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ και όσους θέλουν να συμπορευθούν. Ο αγώνας θα είναι μεγάλος και σε αυτόν δεν περισσεύει κανείς......

Β.Κ.Λιόντος

Δάσκαλος Αγγλικών

Αναπληρωτής αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Ηπείρου

ΥΓ: εύστοχη η παρατήρηση συναδέλφισσας σήμερα ότι θα μπορούσαμε από κοινού εκπαιδευτικοί της ΠΕ να έχουμε κοινή συνέλευση με τους αντίστοιχους συναδέλφους της ΔΕ. Τα προβλήματα είναι κοινά και αρκετά από αυτά σύντομα θα είναι κοινά για όλους, αν και πιστεύω ότι ήδη είναι κοινά, ότι πάντα ήταν....Στο ίδιο εκπαιδευτικό καζάνι βράζουμε όλοι.....