ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Γιάνης Δημολιάτης - Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΑΥΓΗ ιστόρημα πέρα κι από μυθιστόρημα

 

  Το βιβλίο του Γιάνη Δημολιάτη, Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΑΥΓΗ,  ιστόρημα πέρα κι από μυθιστόρημα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κοντύλι» παρουσιάζει το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 8 μ.μ. στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής» .

Η βιβλιοπαρουσίαση εντάσσεται στις εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

 

                Ομιλητές:

                Χαράλαμπος Μουτσόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Παθολογίας.

                Ελεονώρα Παντούλα, Ψυχολόγος, Μάστερ στην αντιμετώπιση του πόνου.

                Ευδοκία Παπαγεωργίου, Γλύπτρια, Διευθύντρια του Εικαστικού Εργαστηρίου.

                Συντονίζει: η Γιώτα Παρθενίου, Νηπιαγωγός, Σχολική σύμβουλος, Ποιήτρια.

                Θα παρευρίσκεται και ο εκδότης.

 

                Σχετικά αναφέρει ο συγγραφέας:

«Αυθεντικές μαρτυρίες προσώπων που ήρθαν αντιμέτωπα με τη χρόνια νόσο. Tι σήμαινε αυτό για τους ίδιους και το περιβάλλον τους; Κάποια στιγμή στη ζωή μας, σχεδόν σε κάθε οικογένεια, κάποιος καλείται να πάρει τη θέση μιας αποκλειστικής νοσοκόμου, όταν δεν έχει καμιά ιδέα γι αυτό, όταν η ιατρική μπερδεύει το ζην με το ευ ζην, και όταν δεν υπάρχει ψυχολογική και κοινωνική υποστήριξη στις οικογένειες και στα πρόσωπα αυτά. Τι τελικά είναι ένα σύστημα υγείας; και πώς καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειας; «Μόνο καταλαβαίνουν αυτοί που το ζουν. Κανένας άλλος. Κανένας.» είπε μία αφηγήτρια. 

Ας τις ακούσομε:

ΜΑΡΙΝΑ: Καταρχάς δεν είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Είμαι η δυστυχία που σπέρνει η Ιατρική. Ακριβώς αυτό! Θα ’θελα να βγάλω μια μεγάλη κραυγή, που να φτάσει μέχρι τον ουρανό ψηλά, μέχρι τον ουρανό ψηλά να φτάσει.

ΜΕΛΠΩ: Όχι, ποτέ! Δεν το είπα ποτέ. Για μένα η ζωή μου ήτανε το πιο φτηνό πράγμα. Δεν τη σεβόμουνα τη ζωή μου.

ΧΑΡΙΤΗ: Ζω σε μια φυλακή. Όταν εκείνος βγήκ’ απ’ το νοσοκομείο, εγώ δεν είχα πια περίοδο.

ΚΙΚΗ: Κι εμείς ζούσαμε για τις αναλαμπές. Νομίζω δεν είχα δικαίωμα να μην της δώσω τη δυνατότητα, αφού η επιστήμη την έδινε. Για μένα δεν θα το ήθελα ποτέ!

ΦΡΥΝΗ: Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς εκείνον. Στις φίλες μου δεν έλεγα ποτέ ότι έχω πέντε αδέρφια. Έλεγα ότι έχω τέσσερα.

ΑΓΛΑΪΑ: Όταν θα είμαστ’ ελεύθερες. Θεέ μου, τι σού ’φταιξα και μ’ έκανες να βλέπω τον κόσμο μες από δυο παράθυρα;

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Υπόγραψα! τι νά ’κανα; Είπα, αν δεν πάρω τώρα ψυχοφάρμακα δεν θα πάρω ποτέ στη ζωή μου.

ΒΙΡΓΙΝΙΑ: Θεέ μου, ευχαριστώ που έφυγε πριν από μένα. Γιατί θα τη φόρτωνα στο γιο μου πλέον. Αυτή είναι η διαθήκη μου.

ΗΡΑ: Καθόλου σαν ζευγάρι ζωή δε ζούμε. Παράτα τον, λέει, και φύγε! Υπάρχει ωμότητα· παράτα τον και φύγε. Τη διαχείριση από την πλευρά των τριών εκείνων δεν εγκρίνω

ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ: Έγινα γιατρός για να γλιτώσω την οικογένειά μου από αυτό το σύστημα. Φοβάμαι τόσο πολύ το θάνατο…

ΘΑΛΕΙΑ: Μόνο καταλαβαίνουν αυτοί που το ζουν. Κανένας άλλος. Εμένα το μυαλό μου επί 24ώρου ήταν εκεί. Κοιμόμουν και το μυαλό μου εκεί, σηκωνόμουν και το μυαλό μου εκεί.

ΑΝΤΡΙΑΝΑ: Είπα και ξανατολέω, απάν’ στην εγχείρηση· τίποτ’ άλλο. Ο θάνατος είναι ηρεμία.

ΛΟΥΚΑΣ: Κράτησέ με! του λέει. Φεύγω. Πρέπει οι καθηγηταί, κάποιος καθηγητής, να βγάλει ένα βιβλίο τέτοιο, ότι να ...».

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίο αναγράφεται μεταξύ άλλων:

«Για μένα η ζωή µου ήτανε το πιο φτηνό πράγμα. [...] Δεν τη σεβόμουνα τη ζωή µου. / Νομίζω ότι δε θα είχα δικαίωμα να µην της δώσω τη δυνατότητα, αφού η επιστήμη την έδινε [...] για μένα δε θα το ήθελα ποτέ! / Παράτα τον και φύγε! λένε [...] υπάρχει ωμότητα, παράτα τον και φύγε! /  Εμένα το μυαλό µου επί εικοσιτετραώρου βάσεως βρισκόταν στον πατέρα µου [...] κοιµόµουν και το μυαλό µου ήταν εκεί. Σηκωνόµουν και το µυαλό µου εκεί.. / Δεν έχω εξοµολογηθεί, παρά µία φορά στη ζωή µου· και τώρα η δεύτερη!
 

δεν είναι µύθος
είναι ιστόρηµα πέρα κι από το µυθιστόρηµα
είναι πραγµατικότητα

προκλητικό για την ιατρική κοινότητα – ανακουφιστικό για τους ανθρώπους
εύχοµαι να ανακουφίσει την ιατρική κοινότητα και να προκαλέσει τους ανθρώπους»

Ο Γιάνης Δηµολιάτης γεννήθηκε το 1951 στην Κάτω Σκαφιδωτή Πρεβέζης, όπου και τελείωσε το Δηµοτικό. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα. Από το 1989 ζει στην Πεδινή Ιωαννίνων. Εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής Υγιεινής και Ιατρικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήµιο Ιωαννίνων.

Έχει συγγράψει τα βιβλία: (αντι)Παιδαγωγικό πανόραµα ή πώς η κοινωνία (ανα)παράγει ανθρωπάκους (Σύγχρονη Εκπαίδευση, 1985, 1992), Ξέρουµε τι γίνεται στα σχολεία; Από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήµιο (Δίπτυχο, 1987), Πολιτική δηµογραφία: η ακτινογραφία της Βουλής (Πανεπιστήµιο Ιωαννίνων, 1992), Το επόµενο Βήµα (εκδόσεις "2000 ΜΕΤΑ Χ", 1994).

Επίσης τα άρθρα: «Ευθανασία ή Ευζωία; Ιδού το πραγµατικό δίληµµα! (η διαθήκη µου)», Μateria Μedica Greca, 1990, «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα – πραγµατεία περί αρνητικής ζωής: ένα πείραµα σκέψης και ένα υπόδειγµα συνδυασµού ποσότητας και ποιότητας ζωής», Η ποιότητα στις υπηρεσίες υγείας, Θεµέλιο, Αθήνα 2003, «Ο Ευγένιος Βούλγαρης και η Διατριβή του περί Ευθανασίας», Προτελεύτια Διλήµµατα, Αθήνα 2008.
Παράλληλα έχει ασχοληθεί µε τη µετάφραση βιβλίων, µεταξύ των οποίων το Ευγένιος Βούλγαρης, Διατριβή περί Ευθανασίας (µαζί µε τον Μ. Γαλανάκη, Εξάντας 2005).
Δήλωση του συγγραφέα: Αυτό το βιβλίο οι αφηγητές µου το έγραψαν, δικά τους λόγια είναι. Εγώ απλά πήγα και τους βρήκα και τους ζήτησα να µου τα πουν και τα έβαλα στο χαρτί µε τρόπο.