«Οι άντρες δεν κλαίνε…»
Της Έλενας Λαζαρίδου*
Του το είπε ο μπαμπάς.
Του το είπε η δασκάλα.
Του το είπε ο προπονητής.
Του το είπε η φίλη του…
«Μπορεί
να στεναχωριέσαι αλλά δεν επιτρέπεται να το δείξεις». Κι έτσι μαζεύει
όλη την πίκρα και τον πόνο μέσα του. Μέχρι πότε όμως;
Πόσα αγοράκια καταπιέζουν τον εαυτό τους και παρά τον πόνο τους δε θέλουν να φανούν δάκρυα στα μάτια τους;
Γιατί έχουν μάθει ότι οι σωστοί άντρες δεν κλαίνε ποτέ.
Όχι
επειδή δε διαθέτουν δακρυικούς αδένες στα βλέφαρα ή δεν έχουν
συναισθήματα αλλά επειδή η καλή μας κοινωνία δε δέχεται δείγματα
αδυναμίας από αυτά.
Και
ενώ τα κορίτσια μπορούν να κλαίνε όσες φορές θέλουν ως το «αδύναμο»
φύλο που είναι, το κλάμα στα αγόρια μπορεί να προκαλέσει τον χλευασμό
από τους υπόλοιπους συμμαθητές ή ακόμα και την παρατήρηση από τους
γονείς.
Βλέπετε, προετοιμάζονται για να γίνουν οι στυλοβάτες του σπιτιού, δε γίνεται να κλαίνε.
Το αποτέλεσμα;
Συναισθηματικά
καταπιεσμένα παιδιά που ψάχνουν άλλους τρόπους να εκτονώσουν τη θλίψη
τους είτε με παραβατική συμπεριφορά στο σχολείο είτε με κάποια άλλη
μορφή βίας μεγαλώνοντας.
Αφήστε τα αγόρια να κλάψουν!
Τους γιους και τους μαθητές σας...
Καλύτερα να κλάψουν αυτά τώρα για την πληγή στο πόδι τους παρά αργότερα κάποιοι άλλοι εξαιτίας τους.
Περάστε
τους το μήνυμα ότι τα συναισθήματα είναι τα ίδια και για τα δύο φύλα
και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώθουν ντροπή για αυτά.
Και για να τους πείσετε, ζητήστε τους να ζωγραφίσουν αγόρια και κορίτσια από μια καρδιά. Θα την φτιάξουν όλα με τον ίδιο τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου