Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας κατά την Μ. Εβδομάδα αποτελεί κάλεσμα
για τη συμμετοχή και τη μέθεξη των πιστών στα γεγονότα του θείου Πάθους
που λύτρωσαν την ανθρώπινη φύση. Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να γίνουν μέτοχοι των γεγονότων αυτών και όχι θεατές
των τελετουργικών δρώμενων. Να συναρπαγούν από τον χωροχρόνο της βιωτής
και να μεταφερθούνκαι να βιώσουν μέσα από την θ. Λειτουργία τα γεγονότα
του θείου Πάθους.
Οι ιερές ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος αναπαράγουν τους χρόνους των γεγονότων του Πάθους και της Λυτρώσεως του κόσμου, τον λόγο και την εκπεφρασμένη βούληση του Θεανθρώπου, που οπιστός επιχειρεί να μιμηθεί για να φτάσειστην αγιότητα. Μολονότι το λυτρωτικό έργο του Θεανθρώπου είναι υπερχρονικό και υπερτοπικό, έχει σαφείς ιστορικές διαστάσεις, τις οποίες αποτυπώνουν οι Ευαγγελιστές.
Η βιωματική συμμετοχή των πιστών κατά τις λειτουργίες της Μ. Εβδομάδος συντελείται με την υπόμνησητων γεγονότων του θείου Πάθους. Οι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές λειτουργούν ως οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες των γεγονότων, η δε μαρτυρία τους πλαισιώνεται από υμνολογικούς σχολιασμούς με τους οποίους καλούνται οι πιστοί να βιώσουν την κεφαλαιώδη σπουδαιότητα του λυτρωτικού πάθους του Θεανθρώπου.
Παράλληλα,τα τελετουργικά δρώμενα των ιερέων και του μετέχοντος λαού υπενθυμίζουν τα γεγονότα της λυτρώσεως, όπως λ.χ. η έξοδος του Σταυρού μετά του Εσταυρωμένου, την Μ. Πέμπτη, ή η περιφορά του Επιταφίου, την Μ. Παρασκευή.
Τη Μεγάλη Δευτέρα προβάλλονται τρία γεγονότα, η σωφροσύνη του Ιωσήφ, που δεν υπέκυψε στην σεξουαλική παρενόχληση της Αιγυπτίας κυρίας του, και της συνετής διαχειρίσεως της σιτοδείας, η καταστροφή της ακάρπου συκής και τα « ουαί » κατά των υποκριτών. Ο Χριστός καταδικάζει απερίφραστα και με αυστηρότητα την υποκρισία με σκληρή θεολογική διαλεκτική.
Την Μεγάλη Τρίτη προβάλλονται τρία θέματα: Η παραβολή των Δέκα Παρθένων, που διαφοροποιούνται με κριτήριο την προετοιμασία και την εγρήγορση, η παραβολή των ταλάντων, που συνδέει την αμοιβή με την επιτυχή χρήση των θεοσδότων δώρων και η Τελική Κρίση των ανθρώπων, κριτήριο της οποίαςθα είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου προς τον πλησίον του.
Την Μεγάλη Τετάρτη προβάλλεται η μετάνοια της πόρνης και η προδοσία του μαθητού, αφού αμφότερα έχουν σχέση με το χρήμα. Η μετάνοια της πόρνης προβάλλεται ως δείγμα ελπίδος, κατ' αντιδιαστολή προς την προδοσία του Ιούδα, η οποία θεωρείται δείγμα πορνείας της ψυχής.
Την Μεγάλη Πέμπτη προβάλλονται τέσσερα γεγονότα: Ο Νιπτήρας, ο Μυστικός Δείπνος, η υπερφυής προσευχή του Ιησού στη Γεσθημανή και η προδοσία του Ιούδα.
Τη Μεγάλη Παρασκευή προβάλλονται ο βασανισμός, ο θάνατος και η μετάνοια του πρώτου μετά τον θάνατο και πριν από την ανάσταση πιστού του Χριστού, του συσταυρωμένου ληστή.
Το Μεγάλο Σάββατο τα προβαλλόμενα γεγονότα είναι η ταφή, η εις Άδου Κάθοδος του Χριστού και η ανάσταση του ανθρωπίνου γένους. Αυτή η θεολογική πεποίθηση εκφράζεται στην αυθεντική ως ορθόδοξη εικονογραφική παράσταση της Αναστάσεως ως συναναστάσεως των πρωτοπλάστων μετά του Ιησού.
Η διέλευση από της Ταφής στη ζωηφόρο Ανάσταση αναγγέλεται πανηγυρικά, την Κυριακή του Πάσχα, με τις αναρίθμητες επαναλήψεις του κεντρικού διαχρονικού μηνύματος. «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
Οι ιερές ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος αναπαράγουν τους χρόνους των γεγονότων του Πάθους και της Λυτρώσεως του κόσμου, τον λόγο και την εκπεφρασμένη βούληση του Θεανθρώπου, που οπιστός επιχειρεί να μιμηθεί για να φτάσειστην αγιότητα. Μολονότι το λυτρωτικό έργο του Θεανθρώπου είναι υπερχρονικό και υπερτοπικό, έχει σαφείς ιστορικές διαστάσεις, τις οποίες αποτυπώνουν οι Ευαγγελιστές.
Η βιωματική συμμετοχή των πιστών κατά τις λειτουργίες της Μ. Εβδομάδος συντελείται με την υπόμνησητων γεγονότων του θείου Πάθους. Οι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές λειτουργούν ως οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες των γεγονότων, η δε μαρτυρία τους πλαισιώνεται από υμνολογικούς σχολιασμούς με τους οποίους καλούνται οι πιστοί να βιώσουν την κεφαλαιώδη σπουδαιότητα του λυτρωτικού πάθους του Θεανθρώπου.
Παράλληλα,τα τελετουργικά δρώμενα των ιερέων και του μετέχοντος λαού υπενθυμίζουν τα γεγονότα της λυτρώσεως, όπως λ.χ. η έξοδος του Σταυρού μετά του Εσταυρωμένου, την Μ. Πέμπτη, ή η περιφορά του Επιταφίου, την Μ. Παρασκευή.
Τη Μεγάλη Δευτέρα προβάλλονται τρία γεγονότα, η σωφροσύνη του Ιωσήφ, που δεν υπέκυψε στην σεξουαλική παρενόχληση της Αιγυπτίας κυρίας του, και της συνετής διαχειρίσεως της σιτοδείας, η καταστροφή της ακάρπου συκής και τα « ουαί » κατά των υποκριτών. Ο Χριστός καταδικάζει απερίφραστα και με αυστηρότητα την υποκρισία με σκληρή θεολογική διαλεκτική.
Την Μεγάλη Τρίτη προβάλλονται τρία θέματα: Η παραβολή των Δέκα Παρθένων, που διαφοροποιούνται με κριτήριο την προετοιμασία και την εγρήγορση, η παραβολή των ταλάντων, που συνδέει την αμοιβή με την επιτυχή χρήση των θεοσδότων δώρων και η Τελική Κρίση των ανθρώπων, κριτήριο της οποίαςθα είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου προς τον πλησίον του.
Την Μεγάλη Τετάρτη προβάλλεται η μετάνοια της πόρνης και η προδοσία του μαθητού, αφού αμφότερα έχουν σχέση με το χρήμα. Η μετάνοια της πόρνης προβάλλεται ως δείγμα ελπίδος, κατ' αντιδιαστολή προς την προδοσία του Ιούδα, η οποία θεωρείται δείγμα πορνείας της ψυχής.
Την Μεγάλη Πέμπτη προβάλλονται τέσσερα γεγονότα: Ο Νιπτήρας, ο Μυστικός Δείπνος, η υπερφυής προσευχή του Ιησού στη Γεσθημανή και η προδοσία του Ιούδα.
Τη Μεγάλη Παρασκευή προβάλλονται ο βασανισμός, ο θάνατος και η μετάνοια του πρώτου μετά τον θάνατο και πριν από την ανάσταση πιστού του Χριστού, του συσταυρωμένου ληστή.
Το Μεγάλο Σάββατο τα προβαλλόμενα γεγονότα είναι η ταφή, η εις Άδου Κάθοδος του Χριστού και η ανάσταση του ανθρωπίνου γένους. Αυτή η θεολογική πεποίθηση εκφράζεται στην αυθεντική ως ορθόδοξη εικονογραφική παράσταση της Αναστάσεως ως συναναστάσεως των πρωτοπλάστων μετά του Ιησού.
Η διέλευση από της Ταφής στη ζωηφόρο Ανάσταση αναγγέλεται πανηγυρικά, την Κυριακή του Πάσχα, με τις αναρίθμητες επαναλήψεις του κεντρικού διαχρονικού μηνύματος. «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου