Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο του ασφαλιστικού


Δεν γνωρίζω ποια άποψη έχει σήμερα ο Τάσος Γιαννίτσης για το προτεινόμενο ασφαλιστικό. Ο ίδιος δεν τοποθετήθηκε την περασμένη Δευτέρα σε εκδήλωση όπου μίλησε για το θέμα, λέγοντας ότι βρίσκεται ακόμα υπό διαμόρφωση.

Σε ανύποπτο, όμως, χρόνο, στις 14 Ιουλίου 2007, ο Τάσος Γιαννίτσης σε άρθρο του για τη δική του ασφαλιστική μεταρρύθμιση του 2001 και τη σημασία γενικότερα του ασφαλιστικού για την κοινωνία, την οικονομία και τη χώρα σημείωνε:
«Το ασφαλιστικό έχει μια επικίνδυνη ιδιότητα. Οσο καθυστερεί η μεταρρύθμισή του τόσο εντείνονται οι μηχανισμοί αυτο-επιδείνωσής του. Τα ευφυολογήματα, η κωμική αναζήτηση άλλοθι στο παρελθόν για τα «ζόρικα» του σήμερα και τα ραντεβού σε πλατείες ηχούν ωραία. Η επιδείνωση όμως που βιώνουν σήμερα πολλοί ασφαλισμένοι οφείλεται στα ευφυολογήματα και στον αρνητισμό του χθες. Πολλοί νέοι σήμερα αμφιβάλλουν ανοικτά για το αν θα έχουν ποτέ μια σύνταξη».
Είναι μία επισήμανση που είχε κάνει πριν από οκτώμισι χρόνια και η οποία σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ.
Και πρόσθετε τότε:
«Το θέμα τελικά είναι ότι στην πραγματικότητα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν μένει άλυτο. Αν δεν λυθεί πολιτικά, το λύνει με σκληρό τρόπο η ίδια η πραγματικότητα. Μόνο που τέτοιες λύσεις θα είναι πολύ πιο επώδυνες για όσους θα τις υποστούν. Θα είναι ακόμη πιο επώδυνες στο μέτρο που θα τις χειριστεί πολιτικά μια συντηρητική - φιλελεύθερη κυβέρνηση, που θα εναποθέσει σε μηχανισμούς της αγοράς - που επιπλέον συχνά είναι και μηχανισμοί διαφθοράς - την επίλυση του συνταξιοδοτικού και των κοινωνικών πτυχών με τις οποίες αυτό συνδέεται. Στο μεταξύ εμείς μέχρι να καταφέρουμε να συνθέσουμε το κρίσιμο πολιτικό στίγμα μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής δύναμης που οφείλουμε στην κοινωνία, θα δίνουμε ραντεβού στα συνέδρια ή στις πλατείες για να γιορτάζουμε τις ήττες μας».
Προφητικός ο Τάσος Γιαννίτσης για την τύχη του πολιτικού χώρου που υπηρέτησε, αλλά και προφητικός για εκείνα που ακολούθησαν, εκείνα υπέστησαν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι στα χρόνια της κρίσης και προπαντός εκείνα που θα ακολουθήσουν αν αποτύχει η σημερινή προσπάθεια.
Βεβαίως, λάθη έγιναν και γίνονται. Κι΄ ενώ πολλοί έκαναν ακόμα και αυτοκριτική για τη στάση τους το 2001 κατά την ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Τάσου Γιαννίτση, ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν το ασφαλιστικό με τους όρους του 2001, δίνοντας ραντεβού στους δρόμους και τις πλατείες ζητώντας ουσιαστικά να μην λυθεί ένα πρόβλημα που όσο δεν λύνεται τόσο κακοφορμίζει, τόσο χειρότερες καταστάσεις προκαλεί και τόσο πιο απειλητικό γίνεται για τους πολίτες, την κοινωνία και την ίδια τη χώρα.
Αντί να δίνουν ραντεβού σε χώρους συζήτησης, αναζήτησης, αντιπαράθεσης και σύνθεσης με στόχο να βρεθεί λύση ώστε να απασφαλιστεί η βόμβα πάνω στην οποία κάθεται η χώρα και απειλεί τις σημερινές, αλλά προπαντός τις μελλούμενες γενιές με παρακμή και φτωχοποίηση, βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας είτε να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα, είτε να μετατεθούν τα βάρη της μητέρας των μεταρρυθμίσεων σε άλλες πλάτες. Γιατί βάρη υπάρχουν και κάποιοι θα τα σηκώσουν και θα πρέπει αυτά να κατανεμηθούν δίκαια με όρους του σήμερα και όχι με βάση ευνοιοκρατικές καταστάσεις του παρελθόντος.
Η κυβέρνηση έκανε το μεγάλο στρατηγικό λάθος, αντί να επιδιώξει τη συναίνεση αμέσως μετά τις εκλογές, ώστε να υπάρχει χρόνος διαβούλευσης και συζήτησης, να παίξει τις καθυστερήσεις ελπίζοντας να φέρει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις προ του αδιεξόδου και να αποσπάσει τη στήριξη, όπως έγινε με τη συμφωνία του καλοκαιριού.
Φέρθηκε πολιτικάντικα και τώρα εισπράττει, την αντίθεση των πολιτικών δυνάμεων που ψήφισαν μαζί της το καλοκαίρι τη συμφωνία και την οργή της γραβάτας και των τρακτέρ, που είχαν μάθει οι πρώτοι να μην πληρώνουν υψηλές εισφορές, αλλά να παίρνουν υψηλές συντάξεις και οι δεύτεροι να μη συμμετέχουν στα βάρη της κρίσης. Και τώρα οργίζονται υπερασπιζόμενοι κεκτημένα άλλων εποχών.
Ταυτόχρονα δε, στερείται και της στήριξης εκείνων που κερδίζουν ή δεν χάνουν από τις ρυθμίσεις. Πρόκειται πράγματι για επίτευγμα να έχει μόνο αντιπάλους και όχι υποστηρικτές!
Το τελευταίο είναι απόρροια του πρώτου λάθους της κυβέρνησης το οποίο έφερε τα υπόλοιπα. Αφού αντί να ξεκινήσει το διάλογο από μηδενική βάση με όλους τους εταίρους με στόχο την θέσπιση ενός βιώσιμου, δίκαιου και αποτελεσματικού ασφαλιστικού, το οποίο θα συνέβαλε και στην ανάπτυξη της χώρας, που θα στηριζόταν σε πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, βρέθηκε τώρα με μία πρόταση που βάλλεται από μέσα κι΄ απέξω. Και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις νομίζουν πως βρήκαν την ευκαιρία να ροκανίσουν την απήχηση της κυβέρνησης, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως ουσιαστικά ροκανίζουν το μέλλον της χώρας και του συνόλου του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Το αποτέλεσμα της μυωπικής και ανιστόρητης συμπεριφοράς των πολιτικών δυνάμεων είναι ο κίνδυνος εκτροχιασμού της χώρας για άλλη μία φορά να έρχεται κάθε μέρα πιο κοντά.
Μόνο που αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι να γίνουμε Κροατία όπως επιδίωκε η Λαγκαρντ ή ακόμα χειρότερα, αφού οι αντοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί από την εξάχρονη κρίση και το πολιτικό σύστημα δεν λέει να βάλει μυαλό ώστε να πάψει να διαγκωνίζεται για τις καρέκλες, την εξουσία και προπαντός τον κρατικό λουφέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου