Ο ρόλος των γονέων στη θεραπεία των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ.

Καθώς η συμπεριφορά ενός παιδιού με ΔΕΠΥ συχνά προκαλεί προβλήματα στη σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού και αυξάνει το άγχος της οικογένειας, μέρος της θεραπείας πρέπει να περιλαμβάνει την εκπαίδευση των γονέων. Οι τελευταίοι μπορούν να βοηθηθούν στην εξάλειψη ορισμένων συμπτωμάτων της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας των παιδιών τους, αλλά και στη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων της δικής τους συμπεριφοράς απέναντί του. Ο Barkley (2001) σημειώνει τη σημασία της γονεϊκής συμβολής στον έλεγχο της συμπεριφοράς παιδιών που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ. Σύμφωνα με έρευνες , η θεραπεία που περιλαμβάνει τη συμπεριφορά έχει παρουσιάσει θετικά αποτελέσματα. Μάλιστα, οι Macford and Barlow (2004)  πραγματοποίησαν μελέτη για να εξετάσουν αν τελικά η εκπαίδευση των γονέων είχε αποτελέσματα. Οι συμμετέχουσες, όλες μητέρες παιδιών με ΔΕΠΥ, ανέφεραν μεταξύ άλλων ότι μειώθηκε η ανησυχία και η έντασή τους, αυξήθηκε η πειθαρχία του παιδιού τους και ότι ένιωθαν περισσότερο επαρκείς στο χειρισμό του. Κι άλλες έρευνες απέδειξαν ότι η ομαδική εκπαίδευση των γονέων μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη μείωση των προβληματικών συμπεριφορών και στην εξάλειψη της ανησυχίας και της υπερδραστηριότητας.