Στρατηγικές που μειώνουν τα προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη.

Ο έλεγχος της συμπεριφοράς των μαθητών στην τάξη είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το δάσκαλο. Μερικοί δάσκαλοι είναι αποτελεσματικοί στον τομέα αυτό εκ φύσεως, άλλοι όμως χρειάζεται να εργαστούν σκληρά προκειμένου να αποδώσουν σ’αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι η κάθε τάξη είναι διαφορετική και οι ότι οι δάσκαλοι θα πρέπει να δοκιμάσουν διαφορετικές τεχνικές με συγκεκριμένες ομάδες μαθητών. Δεν υπάρχει μία στρατηγική που να μπορεί να υιοθετήσει ένας δάσκαλος και να είναι αποτελεσματική για όλα τα προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη. Για την ακρίβεια, θα πρέπει να υπάρξει ένας συνδυασμός στρατηγικών προκειμένου να διαμορφωθεί η επιθυμητή ατμόσφαιρα για να συντελεστεί η μάθηση. Έμπειροι δάσκαλοι χρησιμοποιούν τέτοιες τεχνικές  για να μειώσουν την απόσπαση της προσοχής των μαθητών τους.

Η πρώτη στρατηγική είναι η θέσπιση κανόνων και προσδοκιών από την πρώτη στιγμή. Οι πρώτες μέρες στο σχολείο και μάλιστα τα πρώτα λεπτά διδασκαλίας είναι κρίσιμα για να τεθούν οι κανόνες που θα ισχύσουν ως το τέλος της χρονιάς. Στα πρώτα λεπτά της διδασκαλίας, τα παιδιά είναι συνήθως προσεκτικά και εμφανίζουν δείγματα καλή συμπεριφορά. Ο δάσκαλος θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να κεντρίσει  την προσοχή των μαθητών του και να θέσει τις βάσεις για τη συμπεριφορά που θα πρέπει να ακολουθείται κατά τη σχολική χρονιά. Ας σημειωθεί ότι οι κανόνες και οι προσδοκίες είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Οι κανόνες περιλαμβάνουν μια σειρά από ενέργειες που οι μαθητές δεν πρέπει να κάνουν , είναι δηλαδή αρνητικοί. Οι προσδοκίες , από την άλλη, είναι θετικές αφού περιλαμβάνουν μια σειρά από πράγματα που επιδιώκονται από τους μαθητές. Τόσο οι κανόνες όσο και οι προσδοκίες μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο της συμπεριφοράς στην τάξη. Είναι απάραίτητο να είναι ξεκάθαρα γραμμένοι και με σαφήνεια ώστε να μη δημιουργούν σύγχυση στους μαθητές. Το κλειδί για την επιτυχία αυτής της πρακτικής είναι να γίνουν συνήθεια στους μαθητές, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της συχνής τους επανάληψης κατά την έναρξη του σχολικού έτους.

Μία ακόμα στρατηγική είναι η σύναψη φιλικών και εμπιστευτικών σχέσεων μεταξύ γονέων και δασκάλων. Πιο συγκεκριμένα, οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τους κανόνες και τις προσδοκίες που έχουν τεθεί. Υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισης των γονέων. Οι δάσκαλοι θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με τους γονείς των παιδιών που παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς και να δημιουργούν μία σχέση εμπιστοσύνης  και φιλικού κλίματος.

Εάν οι δάσκαλοι επιθυμούν την εφαρμογή των παραπάνω κανόνων, θα πρέπει να τηρούν μια σίγουρη στάση,να  τους ακολουθούν πιστά και να μην είναι ελαστικοί στην τήρησή τους. Παράλληλα, οι δάσκαλοι θα πρέπει να κατορθώσουν να είναι δίκαιοι με όλους και να μη γνωστοποιούν στους μαθητές τους τις προτιμήσεις τους. Αυτό θα πρέπει να τηρείται ιδιαίτερα στην απόδοση τιμωριών , έτσι ώστε να υπάρχει ισότητα και πειθαρχία στη σχολική τάξη. Ένας δάσκαλος θα πρέπει να είναι ήρεμος και να ακούει, όχι να προβαίνει σε εύκολα συμπεράσματα. Η ηρεμία είναι μία ακόμη πρόκληση για το δάσκαλο. Τα ξεσπάσματα θυμού το μόνο που θα κάνουν είναι να μειώσουν την αξιοπιστία του και ο δάσκαλος θα αποτελέσει στόχο για μαθητές που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν  την αδυναμία. Επιπρόσθετα, ο δάσκαλος θα πρέπει να χειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις στα πλαίσια της τάξης του και όχι να απευθύνεται συνεχώς στη διεύθυνση του σχολείου παρά μόνο σε περιπτώσεις που έχουν αποτύχει όλες οι άλλες μέθοδοι. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται και οι δάσκαλοι που σέβονται τους μαθητές τους την κερδίζουν.

Τέλος, ένας τρόπος ελέγχου της τάξης συνιστά ο διαδραστικός  και ενεργητικός τρόπος διδασκαλίας. Μία τάξη γεμάτη με ενεργητικούς  μαθητές είναι λιγότερο πιθανό να παρουσιάσει προβλήματα συμπεριφοράς. Άλλωστε τα περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς έχουν τις ρίζες τους στη διάσπαση της προσοχής και στην έλλειψη ενδιαφέροντος μέσα στην τάξη.

Πηγή: http://teaching.about.com