Τα προικισμένα παιδιά έχουν ιδιαίτερες ανάγκες.

Η σημασία της έγκαιρης παρέμβασης  στα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι γι’αυτά κρίσιμη  προκειμένου να μειώθουν οι δυσκολίες που θέτουν τα παιδιά αυτά σε κίνδυνο. Αν και η πρώιμη παρέμβαση θεωρείται ότι παρέχει τις υπηρεσίες της (διευκόλυνση της ανάπτυξης και αποτροπή επιπρόσθετων δυσκολιών)  κυρίως σε παιδιά με διάχυτες διαταραχές ή αναπηρίες, ένας μεγάλος αριθμός ειδικών έχει τονίσει τα οφέλη της πρώιμης παρέμβασης στα προικισμένα παιδιά.

Υποστηρίζεται, πιο συγκεκριμένα, η σημασία της εφαρμογής συγκεκριμένων  μεθόδων μάθησης από μικρή ηλικία. Τα εμπόδια  στην εφαρμογή αυτών των  υποστηρικτικών μεθόδων έχουν θεωρηθεί υπεύθυνα για τη αποτυχία αξιοποίησης του δυνατοτήτων που διαθέτουν τα προικισμένα παιδιά. Η πρώιμη παρέμβαση σε παιδιά που είναι προικισμένα κατά τα προσχολικά χρόνια έχει διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τις δυνατότητες και έχει καλλιεργήσει τα ταλέντα των παιδιών. Η παραπάνω θέση έχει βασιστεί στην άποψη ότι ένα πλούσιο σε ερεθίσματα και προκλήσεις περιβάλλον είναι απαραίτητο για την υποστήριξη της ανάπτυξης των προικισμένων παιδιών.

Αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι τα προικισμένα παιδιά είναι συνήθως περισσότερο αναπτυγμένα από τα συνομήλικά τους, υπάρχει σύγχυση για το αν χρειάζονται ειδικές τροποποιήσεις στον προσχολικό χώρο. Ειδικές εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν πλήθος δραστηριοτήτων γεμάτων με προκλήσεις  είναι απαραίτητες για να διατηρήσουν  τα κίνητρα των προικισμένων παιδιών για επιτυχία. Ωστόσο, η ανάγκη τέτοιων ειδικών εγκαταστάσεων εγείρει ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: πώς μία δασκάλα θα γνωρίζει ότι ένα παιδί είναι προικισμένο;

Το ερώτημα αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, καθώς υπάρχουν διαφορετικοί ορισμοί για το τι είναι προικισμένο παιδί. Για παράδειγμα, ορισμένοι θεωρούν ότι τα προικισμένα παιδιά είναι αυτά που παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα ανάπτυξης σε αφηρημένες δεξιότητες ενώ άλλοι θεωρούν ότι είναι εκείνα τα παιδιά που διαθέτουν εξαιρετικές ικανότητες μάθησης και πνευματικής επιτυχίας σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας τους. Άλλοι υιοθετούν την θεωρία του Gardner για την πολλαπλή νοημοσύνη σε μία προσπάθεια να ορίσουν τα προικισμένα παιδιά. Συνοψίζοντας αυτές τις προσεγγίσεις, το προικισμένο παιδί ορίζεται ως το παιδί που παρουσιάζει υψηλά επίπεδα στο δυναμικό του ξεπερνώντας της προσδοκίες της τυπικής ανάπτυξης.

Αυτό που μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί είναι να παρατηρήσουν την ανάπτυξη του παιδιού σε διαφορετικές περιοχές μάθησης (γλωσσικές, κοινωνικές, συναισθηματικές και κινητικές δεξιότητες) και σε ένα δεύτερο επίπεδο να προσπαθήσουν να τη συγκρίνουν με τις προβλεπόμενες συμπεριφορές που προσδοκούνται από ένα παιδί τυπικής ανάπτυξης.

Μερικά χαρακτηριστικά των προικισμένων παιδιών είναι συνήθως:

1.  μνημονικές ικανότητες που ξεπερνούν το προσδόκιμο επίπεδο.

2. η επίδειξη ώριμης σκέψης σε περίπλοκα προβλήματα και η γρήγορη απορρόφηση πληροφοριών.

3. γρήγορη κατάκτηση των γνώσεων χωρίς οδηγίες(π.χ μαθηματικών).

4. ενδιαφέρον για  δημιουργικό παιχνίδι με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.

5. λεξιλόγιο υψηλού επιπέδου και κατάκτηση συμβολικής γλώσσας.

Οι εκπαιδευτικοί  θα πρέπει να παρατηρήσουν προσεκτικά τη συμπεριφορά και τις ανάγκες  αυτών των παιδιών και να δημιουργήσουν γι’αυτά όσο το δυνατό πλουσιότερο σε ερεθίσματα και προκλήσεις περιβάλλον.

Πηγή: http://www.earlychildhoodnews.com