Εναλλακτικές λύσεις για προβλήματα συμπεριφοράς.

Με βάση το National Institute of Mental Health η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας είναι μια από τις πιο συχνές δυσλειτουργίες για παιδιά. Έτσι, γονείς και ψυχολόγοι αναζητούν λύσεις για να διαχειριστούν τα τυχόν προβλήματα συμπεριφοράς . Η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι η μόνη εναλακτική λύση. Άλλωστε, η αγωγή δεν αλλάζει ένα άτομο και μπορεί μόνο να μορφοποιήσει ελάχιστα τη συμπεριφορά του. Γι’αυτό πολλά παιδιά που λαμβάνουν  φαρμακευτική αγωγή για προβλήματα συμπεριφοράς πρέπει να συνεχίσουν να το κάνουν για χρόνια.

Οι παιδαγωγοί μπορούν να παίξουν ευεργετικό ρόλο καθώς έρχονται σε επαφή με παιδιά καθημερινά. Ωστόσο, καθώς οι δάσκαλοι είναι επιφορτισμένοι με καθήκοντα διαχείρησης της τάξης και τήρησης του σχολικού προγράμματος τίθεται το ερώτημα αν θα πρέπει να συμμετέχουν και στη διαχείρηση των παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς. Τα ακόλουθα βήματα υπογραμμίζουν μια προσέγγιση που μπορεί να ακολουθήσει ένας δάσκαλος όταν διαπιστώσει ένα πρόβλημα συμπεριφορας.

1.Όταν ένας δάσκαλος υποψιαστεί ότι ένα παιδί αντιμετωπίζει πρόβλημα συμπεριφοράς πρέπει να παρατηρήσει το παιδί αντικειμενικά.

2.Αυτό θα πρέπει να το κάνει για αρκετές βδομάδες και να κρατά σημειώσεις στο τέλος κάθε βδομάδας.

3.Επόμενο βήμα είναι η συνάντηση με τους γονείς του παιδιού. Η συνάντηση θα επιτρέψει στο δάσκαλο να εκθέσει στους γονείς τις παρατηρήσεις του και να συζητήσει μαζί τους πιθανές αλλαγλες ή λύσεις.

4.Ο δάσκαλος μπορεί να συστήσει στο γονιό έναν ειδικό έτσι ώστε να αποκλειστούν περιπτώσεις άλλων προβλημάτων.

5.Αν χρειαστεί μπορεί να κανονίσει μια συνάντηση των γονιών με το σχολικό σύμβουλο.

6.Ο δάσκαλος παράλληλα θα πρέπει να συνεχίσει να γράφει τις παρατηρήσεις του σχετικά με την πρόοδο του παιδιού.

Αν και η φαρμακευτική αγωγή έχει αποδειχθεί αποτελεσματική, υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές λύσεις για τα προβλήματα συμπεριφοράς. Μερικές από αυτές είναι:

1.Τα υποστηρικτικά γκρουπ

Τα ομαδικά γκρουπ μπορούν να πάρουν πολλές μορφές που περιλαμβάνουν τους γονείς, το δάσκαλό, έναν ειδικό και το παιδί που παρουσιάζει τα προβλήματα συμπεριφοράς.

2.Η συνεργατική μέθοδος διδασκαλίας

Η συνεργατική μέθοδος μάθησης είναι σημαντική εάν ο δάσκαλος επιθυμεί να επιτύχει αλλαγή συμπεριφοράς. Η μέθοδος αυτή δεν είναι δασκαλοκετρική αλλά επιτρέπει στα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά στο μάθημα.

3.Ο υγιεινός τρόπος διαβίωσης

Αν και δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι βοηθούν στη συμπεριφορά , η υγιεινή διατροφή και οι γυμναστικές ασκήσεις είναι συνήθειες που  μπορούν να προσφέρουν βοήθεια.  Ο δάσκαλος μπορεί να κινητοποιεί τα παιδιά να παίζουν έξω  όσο το δυνατόν περισσότερο και να σχεδιάσει ακόμα και απλές ασκήσεις μέσα στην τάξη.

4.Ο προγραμματισμός

Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανάγκη ένα καθημερινό πρόγραμμα. Οι συνήθειες του ύπνου για παράδειγμα είναι αποτέλεσμα προγραμματισμού ή όχι της ώρας ύπνου. Ο δάσκαλος οφείλει να ενημερώνει τους γονείς για τα ποικίλα οφέλη ενός καθημερινού προγράμματος.

Πηγή: http://www.earlychildhoodnews.com