Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Το προφίλ ενός παιδιού με ΔΕΠ-Υ και στρατηγικές παρέμβασης για την αντιμετώπισή του.

Ο όρος «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας» (ΔΕΠ-Υ)  αναφέρεται στη διαταραχή που γίνεται έκδηλη κυρίως στην παιδική ηλικία και υπάρχει  συνδυασμός έκδηλων συμπεριφορικών προβλημάτων. Το παιδί με την εν λόγω διαταραχή εκδηλώνει έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα.
Η διαταραχή μπορεί να χωριστεί σε 3  επιμέρους τύπους.  Τον κυρίαρχο τύπο της ελλειμματικής προσοχής, τον τύπο της υπερκινητικότητας –παρορμητικότητας και τον συνδυαστικό τύπο.
Υπάρχει ενδεχόμενο συνύπαρξης της ΔΕΠ-Υ με άλλες διαταραχές. Όπως με συνύπαρξη δυσκολιών μάθησης, με έκδηλη προβληματική συμπεριφορά κ.ά.
Μια αποτελεσματική στρατηγική διαχείρισης της ΔΕΠ-Υ περιλαμβάνει συνδυασμό των δυο προσεγγίσεων δηλαδή, της φαρμακευτικής θεραπείας και της μεθόδου τροποποίησης της συμπεριφοράς.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει διεγερτικά και πρέπει να παρέχονται πολύ προσεκτικά. Το συμπεριφορικό μοντέλο περιλαμβάνει χρήση ενισχυτών.
Επιπλέον, χρήσιμη κρίνεται και η ψυχολογική στήριξη των γονέων για να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν στις ανάγκες των παιδιών τους.
Στη σχολική τάξη ο εκπαιδευτικός  με τη συνεχή στήριξη κάποιου ειδικού μπορεί να συνάψει ένα γραπτό συμβόλαιο υποχρεώσεων και να ακολουθήσει ορισμένες στρατηγικές που θα διευκολύνουν το έργο του όπως είναι η χρήση Η/Υ, η πολυαισθητηριακή προσέγγιση διδασκαλίας και η δυνατότητα να δίνει χρόνο στο μαθητή να εκτελεί τις σχολικές του εργασίες με αργό ρυθμό και σε εξατομικευμένη βάση.
           
           
Βιβλιογραφία

Στασινός, Π., Δ. (2013), Η Ειδική Εκπαίδευση 2020. Για μια συμπεριληπτική ή ολική εκπαίδευση στο νέο-ψηφιακό σχολείο με ψηφιακούς πρωταθλητές. Εκδόσεις: Παπαζήση, Αθήνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου