Ο
όρος «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας» (ΔΕΠ-Υ)
αναφέρεται στη διαταραχή που γίνεται έκδηλη κυρίως στην παιδική ηλικία
και υπάρχει συνδυασμός έκδηλων συμπεριφορικών προβλημάτων. Το παιδί με
την εν λόγω διαταραχή εκδηλώνει έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και
παρορμητικότητα.
Η
διαταραχή μπορεί να χωριστεί σε 3 επιμέρους τύπους. Τον κυρίαρχο τύπο
της ελλειμματικής προσοχής, τον τύπο της υπερκινητικότητας
–παρορμητικότητας και τον συνδυαστικό τύπο.
Υπάρχει
ενδεχόμενο συνύπαρξης της ΔΕΠ-Υ με άλλες διαταραχές. Όπως με συνύπαρξη
δυσκολιών μάθησης, με έκδηλη προβληματική συμπεριφορά κ.ά.
Μια
αποτελεσματική στρατηγική διαχείρισης της ΔΕΠ-Υ περιλαμβάνει συνδυασμό
των δυο προσεγγίσεων δηλαδή, της φαρμακευτικής θεραπείας και της μεθόδου
τροποποίησης της συμπεριφοράς.
Η
φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει διεγερτικά και πρέπει να παρέχονται
πολύ προσεκτικά. Το συμπεριφορικό μοντέλο περιλαμβάνει χρήση ενισχυτών.
Επιπλέον, χρήσιμη κρίνεται και η ψυχολογική στήριξη των γονέων για να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν στις ανάγκες των παιδιών τους.
Στη
σχολική τάξη ο εκπαιδευτικός με τη συνεχή στήριξη κάποιου ειδικού
μπορεί να συνάψει ένα γραπτό συμβόλαιο υποχρεώσεων και να ακολουθήσει
ορισμένες στρατηγικές που θα διευκολύνουν το έργο του όπως είναι η χρήση
Η/Υ, η πολυαισθητηριακή προσέγγιση διδασκαλίας και η δυνατότητα να
δίνει χρόνο στο μαθητή να εκτελεί τις σχολικές του εργασίες με αργό
ρυθμό και σε εξατομικευμένη βάση.
Βιβλιογραφία
Στασινός,
Π., Δ. (2013), Η Ειδική Εκπαίδευση 2020. Για μια συμπεριληπτική ή ολική
εκπαίδευση στο νέο-ψηφιακό σχολείο με ψηφιακούς πρωταθλητές. Εκδόσεις:
Παπαζήση, Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου