- Πως τα φρούτα εποχής αυξάνονται ως και 180%
- Οι μεσάζοντες παίρνουν το πορτοκάλι 0,30 ευρώ στο χωράφι και το πωλούν 0,75 ευρώ
- Το μήλο πωλείται από τον αγρότη 0,65 ευρώ και ο καταναλωτής το αγοράζει 1,50 ευρώ!
- Τα καρτέλ λύνουν και δένουν στην πλάτη του καταναλωτή
Πως γίνεται στην τομάτα, για παράδειγμα ο παραγωγός να βγάζει 63 λεπτά και οι ενδιάμεσοι ένα ευρώ;
Η επιτροπή ανταγωνισμού στην έκθεσή της, η οποία μάλιστα έγινε με παλιά στοιχεία και με τον ΦΠΑ μόλις στο 9% δείχνει ότι... από επιτροπές πάμε καλά. Στην πράξη επί της ουσίας έλεγχος δεν υπάρχει και τα καρτελ κάνουν πάρτι στην πλάτη των καταναλωτών.
Εκτός του παραγωγού που είναι λογικό να έχει όφελος από ένα προϊόν υπάρχει μια σειρά άλλων ανθρώπων που πληρώνονται για να φτάσει το ίδιο προϊόν ως τον καταναλωτή οι οποίοι ωστόσο έχουν υπερκέρδη που δεν δικαιολογούνται για μια απλή προσφορά υπηρεσιών.
Εκτός του παραγωγού λοιπόν ο καταναλωτής πληρώνει στην πορεία δύο χονδρέμπρους και έναν λιανέμπορο, κάπως ΄έτσι η τιμή του προϊόντος φτάνει αυξημένη ως και 180%.
Ακόμη και σε φρούτα εποχή, φρούτα που βρίσκονται δηλαδή σε υπερπροσφορά, όπως τα πορτοκάλια, οι αυξήσεις είναι τεράστιες.
Για παράδειγμα ένα ροδάκινο φεύγει από το χωράφι σε τιμή 0,63 ευρώ ο χονδρέμπορος που το φέρνει μέχρι την κεντρική λαχαναγορά της Αθήνας για παράδειγμα έχει ένα όφελος που φτάνει σχεδόν την τιμή του παραγωγού, βάζει ένα καπέλο 0,59 ευρώ και τελικά ο καταναλωτής το πληρώνει σε τιμή 1,76 ευρώ καθώς πληρώνει και το όφελος του λιανέμπορου που είναι 0,37 ευρώ.
Αντίστοιχα ένα μήλο φεύγει από το Πήλιο για παράδειγμα στα 0,65 ευρώ και με το καπέλο χονδρέμπορου και και λιανέμπορου φτάνει στον καταναλωτή 1,50 ευρώ
Αντίστοιχα η πατάτα φεύγει από το χωράφι στα 39 λεπτά και φτάνει στην καλύτερη περίπτωση στα 71 λεπτά στον καταναλωτή, ενώ “παίζουν” και τιμές 0,85 και 0,89 ακόμη και στη λαϊκή.
Μόλις 0,18 ευρώ φεύγει το αγγούρι από το δημοπρατήριο στην Κρήτη και φτάνει να πωλείται ως και 0,50 ευρώ, ενώ ένα μαρούλι φεύγει από το χωράφι στα 23 λεπτά για να πωληθεί στον καταναλωτή 0,50 ευρώ!
Δεν είναι λοιπόν η αύξηση του κόστους παραγωγής, είναι η αύξηση των κερδών των μεσαζόντων των οποίων τα κέρδη υπερδιπλασιάζουν πολλές φορές την τιμή.
Πέραν αυτού όμως υπάρχουν φαινόμενα ακόμη και εικονικών τιμολογίων, τιμολόγια δηλαδή με υψηλότερες τιμές από τις πραγματικές τιμές που πωλούν οι αγρότες έτσι ώστε να αυξάνονται τα κέρδη των χονδρεμπόρων, ενώ δεκάδες είναι οι περιπτώσεις ελληνοποιήσεων προϊόντων.
Όλα αυτά περιλαμβάνονται στο πόρισμα της επιτροπής ανταγωνισμού. Τα πορίσματα απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που γνωρίζει ο καταναλωτής, ενέργειες για την πάταξη των φαινομένων αυτών δεν βλέπουμε...
Η επιτροπή ανταγωνισμού στην έκθεσή της, η οποία μάλιστα έγινε με παλιά στοιχεία και με τον ΦΠΑ μόλις στο 9% δείχνει ότι... από επιτροπές πάμε καλά. Στην πράξη επί της ουσίας έλεγχος δεν υπάρχει και τα καρτελ κάνουν πάρτι στην πλάτη των καταναλωτών.
Εκτός του παραγωγού που είναι λογικό να έχει όφελος από ένα προϊόν υπάρχει μια σειρά άλλων ανθρώπων που πληρώνονται για να φτάσει το ίδιο προϊόν ως τον καταναλωτή οι οποίοι ωστόσο έχουν υπερκέρδη που δεν δικαιολογούνται για μια απλή προσφορά υπηρεσιών.
Εκτός του παραγωγού λοιπόν ο καταναλωτής πληρώνει στην πορεία δύο χονδρέμπρους και έναν λιανέμπορο, κάπως ΄έτσι η τιμή του προϊόντος φτάνει αυξημένη ως και 180%.
Ακόμη και σε φρούτα εποχή, φρούτα που βρίσκονται δηλαδή σε υπερπροσφορά, όπως τα πορτοκάλια, οι αυξήσεις είναι τεράστιες.
Για παράδειγμα ένα ροδάκινο φεύγει από το χωράφι σε τιμή 0,63 ευρώ ο χονδρέμπορος που το φέρνει μέχρι την κεντρική λαχαναγορά της Αθήνας για παράδειγμα έχει ένα όφελος που φτάνει σχεδόν την τιμή του παραγωγού, βάζει ένα καπέλο 0,59 ευρώ και τελικά ο καταναλωτής το πληρώνει σε τιμή 1,76 ευρώ καθώς πληρώνει και το όφελος του λιανέμπορου που είναι 0,37 ευρώ.
Αντίστοιχα ένα μήλο φεύγει από το Πήλιο για παράδειγμα στα 0,65 ευρώ και με το καπέλο χονδρέμπορου και και λιανέμπορου φτάνει στον καταναλωτή 1,50 ευρώ
Αντίστοιχα η πατάτα φεύγει από το χωράφι στα 39 λεπτά και φτάνει στην καλύτερη περίπτωση στα 71 λεπτά στον καταναλωτή, ενώ “παίζουν” και τιμές 0,85 και 0,89 ακόμη και στη λαϊκή.
Μόλις 0,18 ευρώ φεύγει το αγγούρι από το δημοπρατήριο στην Κρήτη και φτάνει να πωλείται ως και 0,50 ευρώ, ενώ ένα μαρούλι φεύγει από το χωράφι στα 23 λεπτά για να πωληθεί στον καταναλωτή 0,50 ευρώ!
Δεν είναι λοιπόν η αύξηση του κόστους παραγωγής, είναι η αύξηση των κερδών των μεσαζόντων των οποίων τα κέρδη υπερδιπλασιάζουν πολλές φορές την τιμή.
Πέραν αυτού όμως υπάρχουν φαινόμενα ακόμη και εικονικών τιμολογίων, τιμολόγια δηλαδή με υψηλότερες τιμές από τις πραγματικές τιμές που πωλούν οι αγρότες έτσι ώστε να αυξάνονται τα κέρδη των χονδρεμπόρων, ενώ δεκάδες είναι οι περιπτώσεις ελληνοποιήσεων προϊόντων.
Όλα αυτά περιλαμβάνονται στο πόρισμα της επιτροπής ανταγωνισμού. Τα πορίσματα απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που γνωρίζει ο καταναλωτής, ενέργειες για την πάταξη των φαινομένων αυτών δεν βλέπουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου